-Frits Bosch- Keir Starmer is ten einde raad en asielzoekers blijven komen…
In meer dan twintig steden in het Verenigd Koninkrijk hebben zich ernstige onlusten voorgedaan naar aanleiding van het doodsteken van drie meisjes door een jongen, geboren en getogen in Engeland uit allochtone ouders. Engeland is zich rot geschrokken maar gaat weer over tot de orde van de dag. Asielzoekers blijven komen. Premier Starmer lijkt niet de juiste man op de juiste plek.
De onlusten strekten zich uit over heel het land van Sunderland in het noordoosten naar Manchester in het noordwesten naar Plymouth in het zuidwesten tot Belfast in Ierland. Elon Musk constateerde dat een burgeroorlog onvermijdelijk is. Zo ver is het nog lang niet, maar het geldt wel als een waarschuwing. The Economist doet er verslag van in het hoofdartikel “The riots and the response” met op de kaft “How to respond”, 10-8-24.
Lees ook
Hoe the Economist antwoordt werd al een paar nummers eerder duidelijk toen dit blad zei dat “immigration is a source of renewal and vitality”. Zoals te verwachten was geeft het blad de ‘extreem rechtse’ onruststokers er fors van langs. Vooral Nigel Farage, leider van Reform UK, krijgt onder uit de zak: “uses dog whistle language about social decline and two tier policing..” , p7. Waaruit die dog whistle tekst bestaat wordt er niet bij gezegd. Farage heeft wel steeds gewaarschuwd dat het mis kon gaan in de berooide wijken van Engeland en in de vele getto’s met sharia. Farage ontkent dat hij iets met de onlusten te maken heeft maar beschuldigt premier Keir Starmer ervan dat hij ze gebruikt om de vrijheid van meningsuiting te beperken. Hij meent dat de politie meegaander is met allochtone overtredingen versus blanke criminelen. Er wordt met twee maten gemeten.
Premier Starmer kan niets anders doen dan zware straffen in het vooruitzicht stellen. Hij is ten einde raad. De onlusten richten zich op moskeeën en hotels. Daar zijn de asielzoekers een doelwit. De asiel hotels kosten de belastingbetaler 3,9 miljard dollar per jaar. De asielzoekers uit die hotels halen is nodig, maar dan waarnaartoe? Ze worden uit militaire barakken gehaald als mensonwaardig, “travelodge amnesty”. Hij heeft ook Bibby Stockholm lodge gesloten en de Rwanda deal beëindigd. Maar de asielzoekers blijven komen. De conclusie van the Economist is dat het asielbeleid failliet is. Dat is een merkwaardig statement in het licht van “a source of renewal and vitality” en “in fact, integration is something the country does extremely well”. Het staat er echt, p7.
Hoe dit blad met dit onderwerp omgaat is interessant. De redactie is erkend intelligent, maar dat wordt gebruikt om feiten te negeren en recht te praten wat krom is. De rellen zijn niet het resultaat van neergang en achterstelling maar zijn “aangestoken.” De middenstand krimpt enorm, armoede, en er is Brexit teleurstelling. ‘Progressief’ verkeert in een ander paradigma en wenst daar niet uit te komen, hoe dan ook. Het doet me denken aan mevrouw Karen van de Oudenhoven, baas van het Sociaal Cultureel Planbureau. Ze schreef in het FD om immigratie niet te problematiseren en immigratie is van alle tijden. In de SCP publicatie over het Hoofdlijnen Akkoord staat idem verder uitgewerkt, volkomen contrair aan het regeringsbeleid. Wat moeten we met het SCP? Deze organisatie is niet enkel overbodig maar tegenwerkend en dient node te verdwijnen.
We hebben te maken met een omvangrijk deel van de westerse bevolking die compleet buiten de werkelijkheid staat, wereldvreemde mensen in hun eigen bubbel. Er is een failliet beleid, maar dat komt altijd door de ander. Want ‘wij’ kunnen per definitie geen fouten maken, je moet het niet “problematiseren”. Dat maakt het buitengewoon lastig om tot constructieve oplossingen te komen voor één van de belangrijkste onderwerp van onze tijd. Dit is een trieste conclusie, maar het is niet anders...
Frits Bosch is econoom en socioloog. Hij is tevens auteur van “Risico als obsessie”, “Dat is het risico”, “Wereld op een keerpunt” “Onbehagen bij de elite”, “Schaft ook Nederland zich af?” en “Feminisme op de werkvloer”. Zijn meest recente boek is Kafkaistan.
Lees ook