-Frits Bosch- Het weerbarstige conglomeraat moet wijken, ondanks christelijke weerstand

Natuurlijk kijken we dan allemaal naar NSC dat de hakken in het zand zet over immigratie bij monde van de plaatsvervanger van Pieter Omtzigt, Nicolien van Vroonhoven. Maar het euvel zit dieper en is meer structureel dan de meesten willen toegeven. Daarom is het goed dat we een helicopterview nemen en de zaken in een ruimer perspectief plaatsen.

In de eerste plaats zien we dan dat immigratie het nummer één onderwerp is voor de algehele westerse wereld. Het is een onderwerp dat opgelost móet worden en zo snel mogelijk omdat het voor grote verdeeldheid zorgt, het verwoest het institutionele systeem en het houdt ons af van andere onderwerpen die ook belangrijk zijn. Immigratie móet dus van tafel, maar tóch spartelt het gehele linkse en christelijke blok tegen. Hoe komt dat?

Dat komt omdat in de jaren tachtig christenen, het bedrijfsleven en de politiek elkaar gevonden hebben in “immigratie is goed voor ons”. Dat startte al eind jaren zestig met de gastarbeiders die geen gast bleken te zijn en dat woekerde in steeds heftiger tempo door langs de kabinetten Biesheuvel, Lubbers, Den Uyl, Van Agt, Balkenende, Kok, Rutte. Wat hier opvalt is dat het christelijke - het Rooms Katholieke - domineert, in aanvang KVP, katholiek, maar ook Calvinist Rutte ging hierin mee. De christelijke empathie vond een perfecte partner in het bedrijfsleven. Het christelijke “laat de kindjes tot mij komen” en recent: “christus zei: “hebt uw naaste lief” en uw naaste is iedereen” (een afschuwelijk christelijk misverstand) vond een dankbaar gehoor in het bedrijfsleven in hun zoektocht naar goedkope arbeidskrachten. Vooral de kabinetten van de rabiate Jezuiet, Rooms katholiek Lubbers 1,2,3 en 4 (1982-1994) zette daar baanbrekend op in. Nicolien van Vroonhoven is Rooms Katholiek. Pieter Omzigt is Rooms Katholiek. Er heerst een principiële christelijke weerstand bij hen om mensen aan de grens te weigeren. Ze krijgen er soms vreselijke stress van. De christelijke empathie en het bedrijfsleven zijn twee handen op één buik. En ieder die bezwaar aantekende was “xenofoob, racist, fascist en radicaal of extreem rechts” en methodist Hillary Clinton noemt ze “a basket of deplorables, you name it”. Zo christelijk met naastenliefde is dat niet. Het christelijke beleid was en is een beleid met minachting voor de noden van burgers, door links “klootjesvolk” genoemd.

De sociale wetenschap (velen neomarxist, Radboud Universiteit in het bijzonder) en de media volgden gretig en dat doen ze nog steeds. Het bedrijfsleven spreidde internationaal haar vleugels uit. Ik ben veertig jaar in het financiële bedrijfsleven werkzaam geweest en ik heb dat van nabij meegemaakt (en ik heb daaraan verdiend). Globalisering is prima, is de gedachte en links begrijpt waar hun belang ligt. Niet bij de noden van ‘het volk’, de simpele zielen die het niet goed begrijpen en “die we het beter moeten uitleggen”. Ze ondersteunen elkaar in een weerbarstig conglomeraat. En dat doen ze contra, wat Hans Wiegel noemt, “de mensen in het land” en Hans Janmaat: “eigen volk eerst” en vervolgens alle uitspraken dienaangaande van de door een linkse gek vermoordde Pim Fortuyn. Maar het wordt telkens weer teniet gedaan door het weerbarstige conglomeraat. Ze steken de kop boven het maaiveld uit, maar telkens wordt het politiek correct afgehakt. In mijn boeken Kafkaistan en Links Verdriet ga ik hier verder op in. Het is de basis van onze huidige malheur en het dient niet langer genegeerd te worden als we dit land weer op de rails willen krijgen.

De conclusie is dat een mogelijk falen van kabinet Schoof het contraproductieve tegenspel van NSC lijkt te zijn. Dat is op zich correct, maar het telkens weer moeten opboksen tegen het weerbarstige conglomeraat is de diepere oorzaak. Dit ten koste van de mensen in het land en van het land zelve. De oplossing is dat de mensen in het land nog beter gaan inzien wat hier gaande is en dat ze de rechtse partijen ruim baan moeten geven om zaken eindelijk gedaan te krijgen. De indoctrinatie van het weerbarstige conglomeraat moet wijken. Doe dus maar weer nieuwe verkiezingen en probeer maar opnieuw…

Als ik de samenstelling van het huidige kabinet bezie, dan constateer ik dat hier een stevige ploeg van deskundige doeners zit: geen woorden maar daden. Hoe jammer is het om dit op te breken, maar het is niet anders. Het lijkt me verstandig om NSC te ruimen inclusief deze premier. We moeten de mensen in het land nog eens goed duidelijk maken waar hun belangen liggen. Succes!