Bizar personeelstekort bij ProRail: Werken loont niet in dit land!

Het land is te klein, de media slaan alarm – maar niemand stelt de échte vraag: waarom is het zo moeilijk om mensen te vinden voor deze banen, terwijl er tienduizenden, honderdduizenden, misschien wel miljoenen Nederlanders zijn die niet of nauwelijks werken?

Het antwoord is pijnlijk simpel: meer werken loont niet. Integendeel, het wordt genadeloos afgestraft.

We leven in een land waar meer dan de helft van de beroepsbevolking parttime werkt. Velen daarvan doen dat niet omdat ze niet kúnnen werken, maar omdat het financieel totaal niet aantrekkelijk is om meer uren te draaien. En dat is geen "gevoel", dat is keiharde realiteit.

Een extra werkdag betekent vaak: toeslagen kwijt, hogere belastingen, minder kinderopvangtoeslag, minder huurtoeslag. Onder de streep hou je er nauwelijks iets aan over – of je gaat er zelfs op achteruit.

Wie wil er dan nog fulltime werken? Of een intensieve opleiding volgen tot verkeersleider bij ProRail, met wisselende diensten, hoge verantwoordelijkheid en constante druk? Als je met 2 of 3 dagen werk per week én een paar toeslagen net zo goed of zelfs beter af bent, dan moet je wel gek zijn.

Wat nog verbijsterender is: de media zeggen hier helemaal niks over. NU.nl, NOS, AD – ze kopiëren braaf het jaarverslag van ProRail, jengelen over “tekorten”, en praten over “werkdruk”, maar niemand stelt de fundamentele vraag: hoe is het in vredesnaam mogelijk dat er structureel vacatures openstaan in een land waar zóveel mensen niet werken of onder hun niveau werken?

Waarom hoor je geen Kamerlid – behalve misschien een verdwaalde BoerBurgerBeweger – die het huidige belasting- en toeslagencircus durft aan te pakken? Waarom zwijgt het kabinet over deze olifant in de kamer?

Het probleem zit in het systeem. In de doorgeschoten herverdelingsdrift van Den Haag, die mensen afhankelijk maakt van toeslagen, en ze vervolgens straft als ze proberen zichzelf te verbeteren. We hebben een systeem gebouwd waarin je beter arm kunt blijven dan ambitieus kunt zijn.

Als je als alleenstaande moeder besluit om meer te werken, verlies je je huurtoeslag. Als je als stel allebei een paar uur extra draait, verdwijnt je kindertoeslag. En als je eindelijk boven het minimum uitkomt, ga je méér belasting betalen én verlies je je rechten op regelingen waar je eerder op bouwde.

Is het dan gek dat mensen de handrem erop houden?

Het tekort aan verkeersleiders bij ProRail is niet het probleem. Het is een symptoom. Een gevolg van jarenlang politiek falen en mediale gemakzucht. We moeten niet verbaasd zijn dat de instroom terugloopt. We moeten verbaasd zijn dat er überhaupt nog mensen zijn die dit vak willen doen, onder deze omstandigheden.

De oplossing is er allang: maak werken weer lonend. Schaf de idiote marginale belastingdruk af. Laat mensen hun eigen geld houden. Beloon inspanning in plaats van straf hem af. En durf als overheid en media eerlijk te zijn: het probleem is niet het volk, maar het systeem.

Zolang we dat niet durven onder ogen te zien, blijven we klagen over tekorten – terwijl de oplossing gewoon thuis op de bank zit. Met een toeslag. En een goede reden om daar voorlopig te blijven zitten.