Amsterdam laat zijn ware woke gezicht zien: Geen brug voor Soldaat van Oranje vanwege "diversiteit"

Het argument van de Adviesraad naamgeving openbare ruimten (ANOR)? Het zou niet passen bij de diversiteitsagenda, en bovendien zijn zijn verdiensten voor Amsterdam niet duidelijk genoeg. Wat een lachertje. Soldaat van Oranje is een symbool voor de strijd tegen tirannie, maar omdat hij niet voldoet aan de hedendaagse woke-criteria, wordt hij opzijgeschoven​. Het is duidelijk dat Amsterdam liever pleinen en straten vernoemt naar figuren die passen binnen hun politiek correcte denkbeelden dan naar mensen die daadwerkelijk iets hebben betekend voor onze vrijheid.

Mede-oorlogsheld en Willemsordedrager Marco Kroon windt er geen doekjes om in De Telegraaf: “Dit is echt schandalig.” En gelijk heeft hij. Soldaten als Erik Hazelhoff Roelfzema hebben hun leven geriskeerd zodat wij nu in een vrij land kunnen leven, en dit is hoe we hen terugbetalen? Ondertussen laat staatssecretaris van Defensie en Willemsordedrager Gijs Tuinman (BBB) op X weten dat het open en diverse karakter van Amsterdam juist te danken is aan helden als Hazelhoff Roelfzema: "Vrijheid is niet gratis. Het vraagt elke dag offers, groot en klein, van ons allemaal"​ Blijkbaar is dat niet belangrijk genoeg meer voor de Amsterdamse woke-politiek.

De gemeente verdedigt haar besluit met het argument dat er al veel straten en bruggen zijn vernoemd naar verzetshelden. Maar laten we eerlijk zijn: kan je ooit genoeg eer betonen aan de mensen die hun leven hebben gegeven voor onze vrijheid? De stad is terughoudend geworden met het vernoemen van bruggen naar deze helden, vooral als ze geen sterke band met de stad hebben. Maar Hazelhoff Roelfzema studeerde in Leiden en zat ondergedoken in Amsterdam – hij is dus absoluut geen vreemde voor de hoofdstad​.

Het is pijnlijk om te zien hoe een stad als Amsterdam, ooit een baken van vrijheid en tolerantie, nu ten onder gaat aan de woke-gekte. De zogenaamd inclusieve stad die altijd voorop liep als het ging om acceptatie en vrijheid, kiest nu voor een agenda die juist vrijheid lijkt te verstikken. Terwijl de homogemeenschap in de vorige eeuw nog vecht voor acceptatie, wordt diezelfde vrijheid nu ondermijnd door een nieuwe vorm van censuur en zelfkastijding. En laten we niet vergeten wie de echte olifant in de kamer is: de islam, waar we het uiteraard niet over mogen hebben, maar die wel steeds meer invloed uitoefent op het beleid van onze zogenaamde "open én lieve" stad​.

Het is duidelijk dat de stad die ooit stond voor vrijheid, nu bezig is diezelfde vrijheid stukje bij beetje af te breken onder het mom van "diversiteit."