Orgaanhandel mag, mits het de overheid geld bespaart

Twee Amerikaanse zussen die tot een levenslange gevangenis werden veroordeeld vanwege een gewapende overval in 1993, zijn gisteren voorwaardelijk in vrijheid gesteld nadat de één had toegezegd haar nier af te staan aan de ander. Het was een idee afkomstig van de zussen zelf; een eerder gratieverzoek werd afgewezen, dus werd de winnende troef gespeeld: gratie in ruil voor het afstaan van een nier door de gezonde zus, zodat de staat 200.000 dollar per jaar bespaard zal blijven aan dagelijkse dialysebehandelingen voor de zieke zus.

Ethici in de VS spreken hun ongenoegen hierover uit, en ook SP-ethicus Harry van Bommel doet een duit in het zakje: "Betalen voor bloed- of orgaandonatie is pervers. Het maakt de mens tot koopwaar en leidt tot zaken als commercieel draagmoederschap dat bij ons gelukkig verboden is." Niet u maar de overheid is namelijk, volgens de SP-ideologie, eigenaar van uw organen: dus mag ook de overheid, en niet u, bepalen wat u met uw organen doet. Zoveel verschillen de SP en de gouverneur van Mississippi dus toch weer niet van standpunt.

Maar ook de gouverneur van Mississippi heeft boter op zijn hoofd. Orgaanhandel is het enige middel dat er in de praktijk in geslaagd is om een einde te maken aan het tekort aan donornieren; legalisering ervan zou jaarlijks de dood van 5.000 Amerikanen voorkomen. Dat is nooit een overtuigend argument voor legalisering geweest. Een jaarlijkse besparing van 200.000 euro op het overheidsbudget is dat kennelijk wel.