Maar niemand durft het écht te benoemen.
Oh, oh, wat waren ze het toch eens met elkaar, vandaag bij de herdenking van de
holocaust, toen miljoenen joden om zeep werden geholpen door de nazi's. Ja, ja, ze maakten zich allemaal "ernstig zorgen" over de terugkeer van
antisemitisme in onze maatschappij en gaven aan "
pal te staan" voor de joodse gemeenschap.
In zijn welkomstwoord waarschuwde Jacques Grishaver, voorzitter van het organiserende Nederlandse Auschwitz Comité, voor de terugkeer van antisemitisme in Nederland.
De Amsterdamse burgemeester Van der Laan reageerde op Grishaver met de woorden: "Wij laten dit gruwelijke niet opnieuw gebeuren." Hij verzekerde dat Amsterdam pal staat voor zijn Joodse gemeenschap.
Nou zal het wel weer aan mij liggen, maar ik word hier letterlijk misselijk van. De waarheid is namelijk dat joden zich in veel wijken/steden niet meer veilig voelen in ons land. Ze emigreren
massaal naar Israël (
waar ze omringd worden door Arabieren die hen haten, een nieuwe genocide willen plegen en regelmatig terroristische aanvallen uitvoeren),
sluiten hun scholen omdat ze bang zijn dat één of andere gekke moslimextremist hun kinderen overhoop schiet, en - oh ja - doen
hun keppeltjes af als ze naar buiten gaan omdat ze anders lastig worden gevallen door bepaalde bevolkingsgroepen.
Ondertussen kijkt de overheid ernaar, doet niets, en mompelt alleen wat dat we vooral niet mogen "generaliseren" over die bepaalde bevolkingsgroepen. Nee, nee, dat zou maar racistisch en weet-ik-wat zijn.
Nou meneer Asscher (en co.), het is ons heel duidelijk wie er verantwoordelijk zijn voor de terugkeer van antisemitisme in onze samenleving: radicaal-linkse actievoerders (die Israël haten) én - jawel, ik ga het zeggen! -
moslims. Nee, niet alle moslims, maar een significant deel van hen
haat joden helaas écht. Hun
haat gaat zo diep dat ze zelfs niet geconfronteerd willen worden
met informatie over de holocaust; dat zou op zijn best onzin zijn en op zijn slechtst "verdienden" de joden het in hun ogen.
Als Asscher en al die anderen dit probleem echt willen aanpakken moeten ze het eerst maar eens benoemen. Tot die tijd kan ik helaas alleen maar heel hard lachen - en huilen - om hun zogenaamde 'zorgen.'