Bizar! AD opeens 'positief' over Faber? Waarom nu pas?!
Je ogen knipperen even als je het leest. Het Algemeen Dagblad, een krant die doorgaans niet te beroerd is om politici van PVV-huize – en zeker Marjolein Faber – flink aan te pakken, publiceert een uitgebreid portret waarin de minister van Asiel & Migratie zowaar als een... mens naar voren komt. Compleet met anekdotes over vrijwilligerswerk bij de judoclub, haar hobby paardenmennen op de Veluwe, een kijkje in het gezinsleven via de blog van haar man, en zelfs complimentjes van ambtenaren over haar collegialiteit en zelfspot. Het is schokkend, niet zozeer vanwege de inhoud, maar vanwege de bron en de timing.
De 'Ontdekking' van de Mens Faber
Wat 'ontdekt' het AD dan plotseling? Dat Faber jarenlang vrijwilliger was, dat ze duidelijk en rechtlijnig was maar ook verbindend kon zijn, dat ze jiujitsu deed, een hechte familie heeft, van barbecueën houdt in haar tweede huis in Florida, en zelfs tips geeft aan zieke medewerkers op het ministerie. Kortom: een verzameling details die haar moeten 'humaniseren', haar moeten neerzetten als meer dan alleen de harde politica die "geen stempelmachine" is en "veel waarde hecht aan haar eigen mening."
De Hamvraag: Waarom Nu Pas?
En precies daar wringt de schoen. Waar was dit verhaal toen Faber onder vuur lag tijdens de recente 'Lintjesgate'? Waar waren de anekdotes over haar vrijwilligerswerk toen ze keer op keer werd weggezet als een compromisloze, harde tante? Waarom komt het AD nu pas, nadat ze minister is geworden en al diverse politieke stormen heeft doorstaan (of nog middenin zit), met een profiel dat haar ook van een andere kant belicht? Waarom laten ze pas zien dat ze een MENS is na alle onrust?
Heeft het AD plotseling het licht gezien? Zijn ze ineens geïnteresseerd in evenwichtige journalistiek als het om PVV-politici gaat? Of speelt er iets anders? De timing is op zijn minst opmerkelijk, zo niet verdacht. Jarenlang is Faber – net als veel andere PVV'ers – steevast afgebrand in de media, inclusief het AD. Kritiek, controverse, en het uitvergroten van elke mogelijke misstap waren aan de orde van de dag. En nu, nu ineens, dit zalvende portret?
Een Historie van Kritiek en Karaktermoord
Laten we niet vergeten hoe Faber stelselmatig is neergezet. Haar harde lijn op immigratie werd geframed als onmenselijk, haar uitspraken als controversieel. Oude koeien, zoals de affaire rond het inhuren van haar zoon (die het AD overigens wel plichtmatig noemt), werden keer op keer uit de sloot gehaald. Elke gelegenheid werd aangegrepen om haar te beschadigen. En in al die tijd was er nauwelijks ruimte voor het beeld dat het AD nu schetst: dat van een betrokken vrijwilliger, een familiemens, een collega met zelfspot. Dat narratief bestond simpelweg niet in de mainstream media.
Wat Zijn de Motieven van het AD?
Dus, wat is de strategie achter deze plotselinge draai? Een paar mogelijkheden dringen zich op:
- Mosterd na de maaltijd? Probeert het AD een schijn van objectiviteit te creëren na jaren van eenzijdige berichtgeving? Een soort journalistieke spijtbetuiging, nu de politieke verhoudingen zijn veranderd? Klinkt onwaarschijnlijk voor de MSM.
- Subtiele framing? Is het portret wel echt zo positief? Het benadrukken van de blog van haar man, haar tweede huis in Florida – zijn dat niet juist details die, onder een dun laagje vernis, bedoeld zijn om haar 'verwend' of 'onbereikbaar' te doen lijken? Een geraffineerdere manier van kritiek leveren?
- Stabilisatie-poging? Nu Faber minister is in een coalitie die het establishment liever ziet slagen dan falen (om erger te voorkomen?), is er wellicht een behoefte om haar 'acceptabeler' te maken voor het grote publiek? Een poging om de angel uit de kritiek te halen?
- Gewoon een 'ander' verhaal? Is de redactie simpelweg op zoek naar een nieuwe invalshoek omdat het constante 'afbranden' ook eentonig wordt?
Wat de ware reden ook is, het gebrek aan consistentie in de berichtgeving is stuitend. Het toont aan dat de framing van politici in de mainstream media vaak meer te maken heeft met politieke opportuniteit en agenda's dan met journalistieke principes.
Blijf Waken voor Media-Manipulatie
Dit opmerkelijke AD-artikel over Marjolein Faber is geen reden tot juichen. Het is een reden tot extra waakzaamheid. Het feit dat een krant die een politicus jarenlang bekritiseert, plotseling een 'menselijk' portret publiceert nadat de grootste politieke schade al is aangericht of de politieke positie is veranderd, stinkt. Het bevestigt het beeld van een onbetrouwbare mainstream media die verhalen brengt of juist achterhoudt wanneer het hen uitkomt. Eén positief lijkend artikel poetst jaren van selectieve verontwaardiging en karaktermoord niet weg. Vertrouw uw eigen ogen, niet de wispelturige pen van het AD.
