Telegraaf luistert: PVV-kiezer woest om 'onwaardig' lintjesdebat!

De reacties die De Telegraaf optekende, liegen er niet om. Mensen keken met stijgende verbazing en plaatsvervangende schaamte naar het debat in de Tweede Kamer. Nel Groeneveld verwoordt wat velen dachten: "Veel bewondering voor Marjolein Faber en hoe zij haar rug recht hield. Al die linkse rakkers hadden maar één doel: haar afbranden." Precies! Het ging niet om de inhoud, het ging om het beschadigen van een PVV-minister.

Willem Jongkind noemt het debat "absurdistisch, de Nederlandse politiek onwaardig" en hekelt de "onbeschoftheid" van oppositieleiders. Hij vindt zelfs dat voorzitter Bosma en premier Schoof te veel over zich heen lieten lopen. Dat gevoel leeft breed: de agressie, met name van PvdA/GL-leider Frans Timmermans en D66-voorman Rob Jetten, wordt gezien als een persoonlijke aanval, niet als een inhoudelijk debat. Zoals K. de Hoorn mailt: de aanvallen waren te verwachten, gezien Timmermans' eerdere dreigementen om alles te doen om Wilders van de macht te houden.

Tegelijkertijd klinkt er veel steun en begrip voor Faber zelf. Robert Havelaar stelt: "Minister Faber staat in haar recht: eindelijk een minister die haar rug recht houdt en vasthoudt aan haar principes." Velen zien haar weigering om te tekenen niet als een halszaak, maar als een principiële keuze die respect verdient.

Eileen Smit raakte het dieptepunt toen Faber werd uitgelachen omdat ze zei van Nederland te houden. Ze zegt: "Ik sta inmiddels honderd procent achter haar keuze om niet te tekenen. Daar moet men niet zo hysterisch over doen." Ze trekt een rake parallel: "Ik kan mij ook voorstellen dat een minister van bijvoorbeeld de SGP liever niet tekent voor een vrijwilliger die euthanasie of abortus promoot." Jennifer Arends noemt het eveneens een "principiële kwestie" en vindt Faber's weigering "best moedig." Zij wijst erop dat links de lintjes zelf politiseert en dat het echte probleem is dat bepaalde mensen (zoals jagers of pro-life vrijwilligers) nooit worden voorgedragen.

Een terugkerend thema is de enorme frustratie over de Haagse bubbel die zich druk maakt om lintjes, terwijl het land met gigantische problemen kampt. Yolanda Markus verwoordt het scherp: "Laten ze er zijn voor de Nederlanders (...). Niemand die zich druk maakt over biddende moslims op de Dam. Niemand die waarschuwt voor moskee-organisaties die Christenen voor Israël vervolgd willen hebben.” Robert Havelaar sluit zich daarbij aan: "Er zijn in Nederland zoveel belangrijker zaken die opgelost moeten worden. De oppositie moet zich kapot schamen." Dit is de stem van het gezond verstand, die schreeuwt om aandacht voor échte problemen.

Eerlijk is eerlijk, De Telegraaf laat ook kritische PVV-stemmers aan het woord. Sanne Brasser noemt Fabers optreden "hopeloos" en zegt "nooit meer PVV" te stemmen. Simone Duinmeijer, overgestapt van links naar PVV, ziet "onkunde" en vreest dat er niets bereikt wordt. Ze overweegt SGP, JA21 of BBB en ziet de coalitie "intern én extern gesaboteerd worden." Jennifer Arends vindt dat de PVV helaas ook meedoet aan "goedkoop scoren" en is cynisch over de lege woorden en "fophef" in Den Haag. Rein Bijlsma spreekt zelfs van het "failliet van op een normale en nette manier oppositie voeren."

Deze geluiden zijn belangrijk. Ze tonen de frustratie die ontstaat als verwachtingen hoog zijn, maar de politieke realiteit (en de tegenwerking) bikkelhard is. Het is geen afwijzing van de PVV-idealen, maar vaak een uiting van ongeduld en cynisme over het trage, modderige politieke proces en de constante sabotage.

En juist daarom is het zo ontzettend belangrijk dat een journalist als Wierd Duk en een krant als De Telegraaf deze stemmen wél een podium geven. In de echokamers van de NPO en de 'kwaliteitskranten' hoor je deze geluiden zelden of nooit. Daar wordt de PVV-kiezer weggezet als een domme, boze onderbuik. Duk en De Telegraaf tonen aan dat het gaat om normale Nederlanders met terechte zorgen, frustraties, en een diepe afkeer van de Haagse spelletjes. Ze doorprikken de media-bubbel en laten zien hoe het sentiment écht leeft onder een groot deel van de bevolking. Er zijn maar weinig journalisten in de mainstream die dit doen, en dat maakt dit werk des te waardevoller.

Het signaal uit dit Telegraaf-artikel is luid en duidelijk: de PVV-achterban – en waarschijnlijk een veel bredere groep Nederlanders – is klaar met de politieke heksenjachten, de gespeelde verontwaardiging over bijzaken, en het negeren van de échte problemen. Ze steunen politici die hun rug recht houden, maar raken gefrustreerd als resultaten uitblijven door politieke spelletjes en sabotage. Het establishment in Den Haag en Hilversum zou er goed aan doen om eindelijk eens écht te luisteren naar deze stemmen, in plaats van ze weg te zetten of te negeren. Dank aan De Telegraaf en Wierd Duk voor het faciliteren daarvan.