De leugens van de anti-Israël-demonstranten

Veel zogenaamde pro-Palestijnse betogers komen gedreven door Jodenhaat de straat op, zoals al in veel media is beschreven. Enkel als er iets in Israël gebeurt, zie je hen. Maar toen er in Syrië meer dan 3.000 Palestijnen gedood werden, vaak onder de meest gruwelijke omstandigheden, zag je hen niet.

De organisatoren en sprekers kunnen dit natuurlijk niet zomaar zeggen. Daarom worden er drie argumenten gegeven waarom men wil demonstreren, te weten: bezetting, illegale blokkade en genocide. 

Wie deze nader beschouwt, ziet hoe onzinnig ze zijn. Laten we dat doen.

Bezetting

In 2005 heeft het Israëlische leger zich volledig uit Gaza terug getrokken. En sinds 2007 wordt de Gazastrook bestuurd door Hamas. Artikel 42 van de Haagse Conventie inzake oorlogsrecht zegt:

Gaza is dus net zo min door Israël bezet als België door Nederland is bezet. Hiertegen demonstreren slaat dus nergens op. 

Wapenblokkade

Er is wel een blokkade van en controle op wapentoevoer naar Gaza. Volgens sommige demonstranten staat dat gelijk aan bezetting. Lariekoek natuurlijk. Ter vergelijking: niemand noemt Noord-Korea bezet door Zuid-Korea omdat Zuid-Korea geen wapens daarnaar toe doorlaat.

Verder stellen de demonstranten dat de wapenblokkade van de Gazastrook illegaal zou zijn. De juridische onderzoekscommissie Palmer van de Verenigde Naties concludeerde echter in 2011: 

De wapenblokkade is dus niet illegaal. Wie tegen deze legale wapenblokkade is, is feitelijk voorstander van de oorlogsmisdaad van Hamas om Israëlische burgers te bestoken met raketten.

Genocide

Waarschijnlijk voelen de meeste pro-Palestijnse demonstranten zelf al aan hoe grotesk deze beschuldiging is. Er vallen geregeld Palestijnse doden. De reden is dat Palestijnen zelf geweld initiëren. Israël reageert daarop met legitieme zelfverdediging, conform het internationaal recht. De doelwitten van Israël zijn strijders, raketlanceerinstallaties en de tunnels, gebouwen van Hamas enzovoort. Israël valt niet moedwillig willekeurige Palestijnen aan. Tachtig procent van de Palestijnse doden in Gaza zijn mannen in de gevechtsleeftijd (hoewel die slechts 20% van de bevolking uitmaken).

Laat staan dat het aantal Palestijnse doden de omvang van een genocide heeft. In het Arabisch-Israëlische conflict zijn sinds 1950 35.000 Arabieren en 16.000 Joden omgekomen. In dezelfde periode zijn nog 11 miljoen Arabieren omgekomen bij conflicten, oftewel 315 keer zo veel. Overigens werd ruim 90% van deze 11 miljoen moslims gedood door mede-moslims.

De bevolkingscijfers weerleggen de onzinnige bewering van genocide. Ondanks de doden door het conflict vormen de Palestijnen juist een van de snelst groeiende bevolkingsgroepen uit de wereldgeschiedenis.

Dat komt mede door Israël. In de tijd van het Israëlische bestuur over de Westbank en Gaza tussen 1967 en 1995 investeerde Israël massaal in voorzieningen om de levensomstandigheden van de Palestijnen te verbeteren. Israël bouwde zoveel klinieken en ziekenhuizen dat het aantal zelfs ruim verdrievoudigde en sloot het merendeel van de Palestijnse woningen aan op waterleiding en riolering. Dat was onder Arabisch bestuur allemaal niet gebeurd.

Hoe verder

De absurde verwijten van de demonstranten brengen een oplossing duidelijk niet dichterbij.

De vraag is hoe voorkomen kan worden dat Hamas Israëlische burgers blijft beschieten, waardoor Israël op een gegeven moment wordt gedwongen hard terug te slaan.

Die oplossing staat al in de Oslo vredesakkoorden van 1993, die gegarandeerd zijn door de EU, VN, VS en Rusland: de ontwapening van alle terroristische Palestijnse groepen.

Daar moet het na 21 jaar nu eindelijk maar van komen. Te beginnen met Hamas.

Awi Cohen is bestuurslid van Likoed Nederland.