Wilders lovend: Faber dumpt asieldwang, burgemeesters staan alleen

Faber maakte donderdag 24 april 2025 duidelijk dat zij het dwangelement van de Spreidingswet, die gemeenten verplicht asielzoekers op te nemen, links laat liggen. “Ik ben niet van de drang en dwang, daar houd ik helemaal niet van,” zei ze tegen De Telegraaf. Een verfrissende wind uit Den Haag, waar we jarenlang betutteling en dictaten gewend waren. Deze wet, een geesteskind van de linkse kliek, was bedoeld om gemeenten te dwingen AZC’s te openen, zelfs als inwoners massaal protesteerden. Faber’s besluit trekt een streep door die onzin en legt de bal terug bij de burgemeesters en gemeenteraden. En dat maakt sommige lokale bestuurders nerveus.

Pegidaleider Edwin Wagensveld legt op X de vinger op de zere plek: “Wetende dat minister Faber geen dwang en drang gaat inzetten, hebben de burgemeesters van #VNG de duidelijkheid gekregen waar ze steeds om vroegen. Zij kunnen zich tegenover hun inwoners niet meer achter #DenHaag verschuilen. Een burgemeester en gemeenteraad die toch een AZC opent, kunt u dan persoonlijk aanspreken op eventuele misstanden door asielzoekers!” Wagensveld slaat de spijker op zijn kop. Jarenlang hebben burgemeesters de Spreidingswet als excuus gebruikt om AZC’s door de strot van hun burgers te duwen, terwijl ze wisten dat de weerstand enorm was. “Schijt aan de inwoners,” lijkt hun motto, zolang burgemeesters maar kunnen slijmen voor een promotie naar een grotere gemeente.

Laten we niet naïef zijn. Veel burgemeesters, vooral die van het D66-, VVD- en CDA-soort, hebben de dwangwet misbruikt om hun eigen agenda door te drukken. In plaatsen als Ter Apel en Budel zagen we al wat gedwongen asielopvang betekent: overlast, criminaliteit en boze burgers die zich genegeerd voelen. Nu Faber de dwang van tafel veegt, staan deze bestuurders met hun mond vol tanden. Ze kunnen niet meer wijzen naar Den Haag en moeten hun keuzes verantwoorden aan de kiezer. En dat is precies zoals het hoort in een democratie.

Toch moeten we waakzaam blijven. De elite die onze dorpen en steden volpropt met asielzoekers geeft niet zomaar op. Sommige burgemeesters zullen proberen AZC’s erdoor te drukken, al is het maar om hun linkse vriendjes in Den Haag te plezieren of om hun CV op te poetsen. Maar dankzij Fabers besluit ligt de verantwoordelijkheid nu volledig bij hen. Gaat het mis? Dan kunnen ze niet meer wegduiken achter “Den Haag dwong ons”. En met Wilders die Faber voluit steunt, weten we dat de PVV de druk erop houdt om dit beleid door te zetten.

Dit is een overwinning voor de gewone Nederlander, die al jarenlang ziet hoe zijn stem wordt genegeerd ten gunste van een multiculturele utopie. Faber en Wilders maken duidelijk: Nederlanders komen weer op één. Maar de strijd is nog niet gestreden. Zolang er burgemeesters zijn die hun eigen belang boven dat van hun inwoners stellen, moeten we scherp blijven. Want zoals Wagensveld terecht opmerkt: wie nu nog een AZC doordrukt, is persoonlijk aansprakelijk voor de gevolgen. En daar gaan wij, de burgers, ze aan houden.