-Michel Mulder- Wat mag je nog zeggen in deze 'democratuur'?

Of je het nu eens bent met hun visie of niet, het is een feit dat Nederland - die voorheen zo voorbeeldige democratische rechtsstaat - dissidenten heeft in de vorm van Willem Engel, Huig Plug en nu weer neuroloog Jan Bonte, die als overeenkomst hebben dat zij zich afzetten tegen de mening - lees: dictaten - van de staat, en daarvoor zonder enige vorm van wettelijke onderbouwing van de straat gepikt kunnen worden, als in de hoogtijdagen van de USSR en de DDR.

Maar vergis u niet, dankzij de beschermingsdrift van de overheid t.a.v. hun 'waarheid,' is dit een land van ruim 17 miljoen dissidenten geworden, want wie ook maar iets onwelgevalligs durft te zeggen over de verstikkende linkse agenda, riskeert zonder aankondiging een bezoekje van een arrestatieteam, of wat van die gemaskerde lieverdjes genaamd Romeo's.

Het gave land, dat breekbare vaasje van Mark Rutte is inmiddels een duister oord van mensenrechten en grondwetsschendingen geworden, en dit gebeurd met een dermate vorm van speels gemak, dat Honecker-wannabe Rutte dit niet eens meer verbergt.

Wie ooit had gezegd dat een Minister-President die openlijk zegt dat indien hem dit politiek uitkomt, hij de wet opzij schuift nog een dag zou regeren in 'democratische rechtsstaat' Nederland, die was gelijk aangemeld voor een witte jas met sluiting op de rug, bij het plaatselijke krankzinnigeninstituut...... maar Mister Teflon - het equivalent van een paling in een emmer snot - komt er gewoon mee weg.

De ware criminelen in dit land zijn niet de bestuurders van tractoren, niet de demonstranten tegen het overheidsbeleid of de 'toetsenbord ridders' die voor hun mening uitkomen. De ware criminelen in dit land begeven zich in maatkostuum of mantelpak voor de camera, om uit te leggen waarom de wet voor iedereen geldt behalve voor hen, de bedenkers ervan.