Op 29 april zitten de eerste honderd dagen van president
Donald Trump erop. Is het een succes? Iedereen percipieert het anders. Voor mij
is het licht teleurstellend. Waarom is Trump licht teleurstellend? Trump heeft goede en minder goede dingen gedaan. Laten we
beginnen met het goede. Hij heeft de
grenzen hermetisch afgesloten met de muur
en met militairen. Volgens de berichten komt er geen immigrant meer in. Er
vindt remigratie plaats. Prima. Hier ook doen. Deportatie vindt plaats van
mensen die een verblijfsvergunning hebben en dat is niet goed. Dat Trump de
immigratie gereguleerd heeft is voor Amerikanen belangrijk. Dan USAID weg
prima, eindelijk eens op eigen benen staan. DOGE prima, weg met deloyale ambtenaren.
Dat moet hier ook gebeuren: de kettingzaag erin!
Trump is in economisch opzicht een ramp met de
importheffingen. De heffingen zijn idioot gecalculeerd en deze schok doet de
Amerikaanse economie en de wereldeconomie geweld aan. Maar vooral ook de
burgers die nog hogere prijzen voor de kiezen krijgen. De discussie over de
rente met Powell is schadelijk voor de onafhankelijkheid van de Fed. De
Amerikanen moeten eindelijk eens de tering naar de nering zetten en streven
naar een begrotingssurplus in plaats van een enorm begrotingstekort. De balans
voor zijn binnenlands beleid heeft dus twee kanten: heffingen en economisch
beleid een ramp, maar prima DOGE en immigratiebeleid.
Het buitenlands beleid was in zijn eerste termijn goed,
maar hij lijkt er nu niet veel van te bakken. Het wordt omgeven door veel
kletspraat en beloften die niet uitkomen. We denken dan aan de Oekraïnse oorlog
die hij in “één dag” zou oplossen. Na 100 dagen Trump gaan de bombardementen
‘gewoon’ door. Trump heeft een heilig ontzag voor zijn ‘vriend’ Poetin. Je zult
maar zo’n vriend hebben, een niets ontziende moordenaar. Rusland wordt
uitgesloten van de importheffingen. Oekraïne wordt deels weggegeven door Trump.
En dan het afzeiken van Zelensky was hoe dan ook een schande voor Oekraïne maar
ook voor de VS. J D Vance toespraak in München was kwalijk en schadelijk voor
de Atlantische verhoudingen, voormalig vrienden. Dat had anders gekund en
gemoeten. Enige takt kennen deze mannen niet.
Dan Gaza: hij zou
“de hel” laten losbarsten als de gijzelaars niet los zouden zijn bij zijn
aantreden: niete, nada. We zijn benieuwd wat hij met het nucleaire programma
van Iran gaat doen. Dan zijn idiote bemoeienissen met Canada, Groenland en
Panama.
Grootheidswaanzin. Trump neigt naar autocratie. Weinigen
spreken hem tegen, hoewel juridische tegenwind op komt zetten. Trump is en
blijft een vastgoedboer die alles wil oplossen in deals. Maar niet alles is in
deals op te lossen. Trump maakt een show van zijn presidentschap met zijn
handtekeningen met viltstift, amper serieus te nemen. Trump is allerminst een
verbinder, hoewel de VS dat wel nodig heeft. Het land ligt behoorlijk uiteen.
Vance doet er goed aan om daaraan eens aandacht te besteden in plaats van ons
de les te lezen.
Trump scoort gemakkelijk met zaken waar hij volledige
controle over heeft, maar niet waarover hij geen volledige controle over heeft.
Daar is takt voor nodig en die heeft hij niet. Bot. Trump hint er op dat hij
een tweede, dus een derde termijn wenst. Hij heeft daar een grondwetswijziging
voor nodig. Gaat dat lukken? Na de eerste honderd dagen Trump kan ik nog niet
enthousiast raken over die gedachte. Maar misschien weet hij het om te draaien.
Laten we het hopen.
Frits Bosch, econoom en socioloog, auteur van Links Verdriet.