”Er
moet een tweestatenoplossing komen voor het conflict tussen Palestijnen en
Israeliërs.” We horen het vaak, maar is het een goed idee? We baseren ons op
feiten. Vandaag deel 1 en morgen deel 2. Het
idee van een tweestatenoplossing is al oud. De Britse Balfour declaratie wilde
“a nation fir the Jews in Palestine”, 1917. Zionisme is eeuwenoud, maar startte
nu door. De Britten concludeerden dat dit de enig denkbare oplossing is voor de
frictie tussen Joden en Arabieren. In 1937 werd voorgesteld de joden een
ministaatje te geven nabij Jeruzalem, de Arabieren kregen 80%. Het werd
geweigerd door de Arabieren. Na de holocaust kwamen de overlevers als
zionisten. De VN kwam in 1947 met een Delingsplan voor een Arabische staat
naast een Joodse staat. De Arabische staat besloeg in dat plan het
omvangrijkste en het beste deel. De Joodse staat betrof vooral de
Sinaïwoestijn. De joden keurden het plan goed maar de Arabieren keurden het
weer af. Het plan werd in de VN met grote meerderheid aangenomen maar de deling
ging toch niet door.
Arabieren: “Palestina bestaat niet”
De
Arabische leiders zeiden dat er niet zoiets bestaat als Palestina. Wat de
Britten Palestina noemden was volgens hen Zuid-Syrië. In de Koran komt
‘Palestina’ niet voor,
Israël 44 keer. Het gehele gebied zou volgens
Grootmoefti Al-Hoesseini bij Syrië moeten komen en geen millimeter naar de
joden, omdat: “De Koran en de Hadith bewijzen dat de joden de bitterste
vijanden van de islam zijn, die zij moeten vernietigen.” Daarna zijn er diverse
vredespogingen gedaan voor een tweestatenoplossing met Arafat en Abbas, maar
telkens afgewezen door de Arabieren omdat ze Israël niet wilden erkennen.
Abbas in Egypte: “ik zal nooit een joodse staat erkennen”, 2011. In 1993 werden
de Oslo-akkoorden gesloten op basis van land voor vrede en als basis voor een
Palestijnse staat. Afgesproken werd dat de Palestijnse leiding terreur zou gaan
bestrijden en de Palestijnse bevolking duidelijk maken dat vrede het doel was.
Dat gebeurde niet, integendeel, de terreur nam toe. Gevolg: hekken om Gaza en
Westbank. Prof Elchardus: “het is een religieus conflict.” Israël is diverse
keren de oorlog verklaard, maar kwam telkens als bovenliggende partij uit de
strijd.
Tweestatenillusie
Waarom
is een tweestatenoplossing een illusie? Arabieren menen dat het gehele gebied
Arabisch en islamitisch dient te zijn. Joden kunnen volgens hen dus geen eigen
staat hebben. Maar zelfs als de joden zouden zeggen: “prima, wij ontmantelen
Israël en het gebied wordt Arabisch”, dan nog zouden moslims joden haten.
Arabieren mogen wel in de Israëlische staat wonen maar niet omgekeerd. Joden
moeten dood volgens de Koran. Een tweestatenoplossing zou dus om deze reden
nooit lukken. Het gaat niet om het territorium maar om de identiteit en het
geloof van de mens. Dat is racistisch.
Nederland
is racistisch
We
zien het in onze eigen hoofdstad. We constateren de jodenhaat op 7 november
2024. Het is de resultante van de ongebreidelde massa-immigratie. Onze eigen
politie en ambtenaren hebben ooit aan pogroms meegewerkt in de Tweede
Wereldoorlog. Wat een schande om nu dit mee te maken. Twintig jaar geleden
konden joden met een keppeltje lopen. Nu niet meer. Homo’s konden handinhand
lopen. Nu niet meer. Synagogen en joden moeten beveiligd worden. Nederland is
inderdaad een racistisch land geworden.
Frits Bosch, econoom en socioloog, auteur van Links Verdriet.