De Tweede Kamerleden vormen geen goede afspiegeling van de samenleving. Overal dient diversiteit en inclusie te zijn vinden vooral linkse partijen maar voor de Tweede Kamer geldt: “hier even niet.” Het gevolg is dat TK-leden veel met elkaar gemeen hebben, kamerbreed.
Ze zijn academisch geschoold, wonen in de Randstad, zijn blank en hebben politieke ervaring. Er zijn veel carrière politici. Ze spelen elkaar de bal toe.
Het proefschrift van dr Wouter Schakel geeft daar inzicht in. Er is inderdaad sprake can een kartel. Is het erg dat er een kloof is tussen burger en politiek? Ik meen dat dit wel het geval is. Schakel toont aan dat politici vooral doen wat zij zelf goed vinden maar niet doen wat kiezers al zo lang wensen.
Het meest pregnante voorbeeld is natuurlijk dat kiezers al sinds jaar en dag een immigratie stop wensen maar politieke partijen hebben er tot de dag van vandaag geen gehoor aan gegeven. Het gevolg is dat alle sectoren volledig op tilt zijn komen te staan. Mijn conclusie is dat de kiezer het bij het rechte eind heeft en onze dierbare politici niet.
Het hoeft niet te betekenen dat de politici meer “volks” dienen te zijn, zoals Jan Schaefer, PvdA, “in geouwehoer kun je niet wonen.” Pim Fortuyn was hoogleraar maar was geliefd bij het volk. Representativiteit is dus niet het eerst belangrijke.
Hoe lossen we dit op? Hoe kunnen we de kloof verkleinen? De bekende mantra wordt dan van stal gehaald: “politici moeten beter naar de kiezer luisteren.” Driewerf: Dat doen ze niet! Dat doen ze niet! Dat doen ze niet! De enige oplossing is het bindend
referendum invoeren. Als de democratie ons lief is dan moet dit zo snel mogelijk ingevoerd worden. Met geouwehoer verbeter je niet onze democratie. “Power to the people!”
Frits Bosch is econoom en socioloog. Hij is tevens auteur van “Risico als obsessie”, “Dat is het risico”, “Wereld op een keerpunt” “Onbehagen bij de elite”, “Schaft ook Nederland zich af?” en “Feminisme op de werkvloer”. Zijn meest recente boek is Kakfaistan.