-Frits Bosch- Beste Pieter Omzigt, 'bestaanszekerheid' bestaat niet en de prikkel om te integreren evenmin

‘In het leven is de enige zekerheid dat er geen enkele zekerheid is’ is een bekend gezegde.

Het woord ‘bestaanszekerheid’ is een contradictio in terminis. Bestaanszekerheid is een loos begrip. Prof Lex Hoogduin zegt het in zijn afscheidsrede bij de Rijksuniversiteit van Groningen zo: ““Er wordt steeds meer gevraagd van de verzorgingsstaat, die de burger moet beschermen tegen ieder risico en iedere tegenslag. De overheid moet zorgen voor bestaanszekerheid. Dat staat in de Grondwet en is verankerd in mensenrechten. Maar dat kan de overheid niet want het bestaan is fundamenteel onzeker”.

De verzorgingsstaat kent de pijlers: gezondheidszorg, onderwijs, openbare veiligheid, sociale zekerheid. De solidariteitsgedachte staat centraal: de bereidheid om risico’s met elkaar te delen. De kern van de verzorgingsstaat is dat de overheid niet alleen verzorgt, maar dat er ook van burgers een tegenprestatie mag/moet verlangen om die verzorgingsstaat mogelijk te maken, het te laten functioneren. De verzorgingsstaat kan immers enkel functioneren als burgers leveren. Burgers moeten leveren, zo niet, dan gaat de verzorgingsstaat ten onder.

Psycholoog Karen van Oudenhoven, baas van SCP, lijkt dat niet te begrijpen. Zij raadt in haar artikel “Streng immigratiebeleid maakt Nederland niet mooier” (HFD 1-9-24) de regering aan voor “bestaanszekerheid te zorgen voor kwetsbare groepen.” Ze heeft blijkbaar niet door dat bestaanszekerheid niet bestaat. Ze heeft evenmin door dat van burgers een tegenprestatie verlangd wordt om de verzorgingsstaat mogelijk te maken. Ze moeten werken voor de kost. Van burgers wordt verlangd dat ze een ‘positieve grondhouding’ (Ruud Lubbers dictum) hebben om te werken.

Lukt dat bij nieuwkomers? Gelukkig zijn er vele nieuwkomers die veel en goed werken, maar zijn er niet velen die deze positieve grondhouding missen. Ze zijn tot ons gekomen vanwege de verzorgingsstaat. Het is ook te wijten aan onze verzorgingsstaat dat immigranten juist Nederland uitkiezen om naar door te stromen. Nederland is een locatie waar geen enkele tegenprestatie verlangd wordt. Niete, zero, nada. Je gaat naar Nederland toe, hand ophouden en je wordt verzorgd. Ideaal! Totdat het niet meer gaat, want zó is de verzorgingsstaat niet bedoeld.

De toeslagenkerstboom vermoordt de integratieprikkel. Het grote nadeel van onze verzorgingsstaat is dat het de prikkel om te integreren doodslaat. Zo hebben dr Willem Drees en dr Joop den Uyl, beiden van de Partij van de Arbeid, (‘arbeid’ nota bene) de verzorgingsstaat niet bedoeld. Dat is de reden dat alleenal in de vijf grote steden 27 getto’s bestaan, locaties waar er geen enkele prikkel is te integreren. Er is geen prikkel om te gaan werken en te integreren. Ga maar naar de getto’s toe en zie het met de eigen ogen.

Van Oudenhoven is nog nooit naar een getto geweest, prachtig wonende in een witte wijk. “Van Oudenhoven, practice what you preach, ga daar wonen en doorvoel het en beleef het, in plaats van vrijblijvend te vragen om bestaanszekerheid. Dat is veel te gemakkelijk.” No way dat ze dat doet. Ze kijkt wel uit met haar riante salaris.

De getto’s zijn er en blijven er. Daar zorgen we zelf voor, met name vanwege ook de van Oudenhoven’s van deze wereld. Willen we de getto’s afbouwen? Dan moeten we de verzorgingsstaat geheel anders insteken: Nieuw Sociaal Contract!