Zwarte Amerikaan wordt aangehouden voor te hard rijden. Wat de agent dan doet schokt hem nu nog

"Ik had haast", luidde het excuus toen Mark E. Ross aangehouden werd voor te hard rijden. De agent in kwestie wist gelukkig wel raad met deze snelheidsmaniak.

Nee, artikelen waarin "agent" en "afro-amerikaan" allebei voorkomen gaan de laatste tijd helaas niet vaak over vrolijke gebeurtenissen. Steeds vaker openen de media de aanval op de politie wanneer een zwarte Amerikaan wordt neergeschoten, zonder echt geïnteresseerd te zijn in wat er zich écht afspeelde. Het lijkt niet minder dan een bewuste keuze om de spanning tussen verschillende bevolkingsgroepen te intensiveren, puur en alleen om spanning en sensatie te verkopen.

Wat de beweegredenen daarachter ook zijn, feit is dat het wantrouwen van zwarte Amerikanen richting de politie explosief gegroeid is. De zwarte Mark E. Ross kreeg het dan ook aardig benauwd toen hij op de snelweg werd aangehouden. Hij had net daarvoor gehoord dat zijn zus was omgekomen bij een auto-ongeluk, en moest zo snel mogelijk naar Detroit om zijn moeder te helpen bij de voorbereidingen voor de begrafenis. Hij had zelf geen auto, maar had een vriend zover gekregen hem in zijn auto naar de stad te rijden.

Door hun haast reden de twee echter veels te hard, wat niet onopgemerkt bleef bij een agent van de snelwegpolitie, die het duo langs zag scheuren. Vanzelfsprekend hield hij hen aan, wat gelukkig zonder geweld mogelijk was. De bestuurder had het echter zó bont gemaakt dat hij er niet vanaf kwam met een boete, maar mee moest naar het bureau. Het ergste was echter dat de auto per direct in beslag werd genomen, waardoor Ross - die niet opgepakt werd - midden in de middle of nowhere stond zonder vervoer. Hij barstte in tranen uit, en probeerde de dienstdoende wetshandhavers met het verhaal over zijn zus over te halen de auto niet in beslag te nemen. Dat was onmogelijk, maar de agent, aangedaan door de zeer trieste situatie, had wel een ander voorstel: hij zou Ross wel even naar Detroit rijden.

Voor de duidelijkheid: we hebben het hier niet over een ritje van een paar kilometer, of zelfs enkele tientallen kilometers. Nee, maar liefst 140 kilometers werden er afgelegd om te zorgen dat Ross op tijd bij zijn moeder en overleden zus kon zijn. Tijdens het ritje hadden de twee een goed gesprek, waardoor de jongen hopelijk in heeft gezien dat agenten er écht niet op uit zijn om zwarte Amerikanen als vuil te behandelen, laat staan als schietschijf. Toegegeven, agenten zijn nog steeds niet zijn beste vrienden, maar zoals hij zelf zegt: er is hoop.

https://www.facebook.com/bandznd.mark/posts/10209267350512906