Zangeres Merrill Garbus worstelt met haar muziek. Omdat haar stem "Afrikaans aandoet" is ze bang dat ze zich die cultuur "toe-eigent"
Het nieuwe racisme.
Het het interessante aan die hele anti-racistische beweging van extreemlinks is dat de beweging zélf racistisch tot op het bot is. Zie bijvoorbeeld dit artikel in de Volkskrant over zangeres Merrill Garbus. Die maakt zich ernstig zorgen over haar eigen muziek omdat ze als blanke zangeres soms "jat" uit andere culturen, in haar geval de Afrikaanse. Is dat culturele toe-eigening? Mag een blanke vrouw 'zwarte muziek' zingen? Ze 'worstelt' regelmatig met die vraag en probeert hem, ook in haar muziek, te beantwoorden. Ofzo.
Ze is een spons, een hongerig muzikaal monster wier oor alle invloeden in zich opzuigt: van de folkalbums die ze als kind thuis hoorde tot de Haïtiaanse percussie die ze op een van haar reizen oppikte. Die invloeden vinden hun weg naar haar liedjes, of de meest consciëntieuze vrouw in popbusiness dat nu wil of niet. Vervolgens kan schuldgevoel de kop opsteken als ze zich afvraagt of het vanuit moreel en cultureel opzicht wel koosjer is.
Garbus: 'Natuurlijk, artistieke verlamming ligt op de loer als je voortdurend afweegt of je creativiteit iets oplevert dat je mag gebruiken. Handig is het niet, maar ik wil met dat ongemak leven. Het klinkt misschien raar, maar het voelt als mijn verantwoordelijkheid om het erover te hebben.
'Juist door van mijn worsteling mijn onderwerp te maken, kan ik vanuit een persoonlijke beleving iets waardevols vertellen over white privilege of culturele toe-eigening. Net zoals Kendrick Lamar en Beyoncé dat doen, vanuit hún oogpunt en hún beleving.'
Een normaal mens stelt zichzelf die vraag natuurlijk niet eens, maar helaas is mevrouw de zangeres alles behalve normaal. Dat blijkt overigens ook al uit haar vorige albums, waarin ze zich "vastbijt" in onderwerpen als "genderidentiteit," de "uitwassen van het kapitalisme" en "neokolonialisme." Ik ben nu dus al kotsmisselijk en ga zo maar even een mooi essay van Ayn Rand lezen om dit vieze gevoel van me af te schudden.
Of, zoals Eddy Terstall het verwoordt op Twitter:
https://twitter.com/eddy_terstall/status/959379613926477824
https://twitter.com/eddy_terstall/status/959390620711313409
Het meest trieste hieraan is dat die extreemlinkse beweging ervoor zorgt dat racisme, wat bijna helemaal verdwenen was in het Westen, nu terug van weggeweest is. En dan niet 'vanuit rechtse hoek,' maar vanuit links zelf; opeens wordt bepaalde muziek 'zwart' genoemd, andere muziek 'wit...' en die twee mogen zich niet 'mengen.'
Segregatie is terug, jongens. En links is daar nog blij mee ook.
