Wie zuigt wie uit?
Gisteravond bevestigde de Duitse minister van Financiën Wolfgang Schäuble dat de Frans-Duitse onenigheid is opgelost. Dat moesten we afgelopen zondag ook al geloven, toen Angela Merkel en Nicolas Sarkozy zonder in details te treden in Berlijn verklaarden dat er aan het eind van de maand een plan klaarligt met een oplossing voor de eurocrisis. Daarmee zetten de beide leiders zich enorm onder druk, want de markten lijken hun belofte wel degelijk te geloven en maakten afgelopen week een vreugdesprong. Blijkbaar wordt toch gedacht dat 'Merkozy', dat aankondigde dat alles gedaan zal worden om de euro te redden en dat de banken op de benodigde 'rekapitalisering' kunnen rekenen, het niet kan maken om weer met uitstel te komen. Toch deed het duo precies dat. Een Europese top werd uitgesteld, en als Fransen en Duitsers het werkelijk over alles eens waren geweest, was dat uitstel niet nodig geweest. Merkel heeft bovendien steeds gezegd dat er geen snelle uitweg uit de eurocrisis mogelijk is, en dat de politici niet alle wensen van de financiële markten kunnen en willen volgen, en dan is zo'n 'totaalplan' dat alles moet oplossen wel een verrassing.
Ik moet het nog allemaal zien (volgens de FAZ van vandaag is Schäuble nu zelfs voor een Europese fiscale unie), al mogen we denk ik wel aannemen dat Fransen en Duitsers hun lot nu zo met elkaar verbonden hebben dat elke schijn van onenigheid fataal kan zijn. Dat de markten positief reageerden, zou ook voor de auteurs op deze site bemoedigend moeten zijn, want voor rechts geldt 'het gelijk van de markt' als een bewijs van gezond verstand en heeft het geen zin om je tegen de markt te blijven verzetten. Maar op de Dagelijkse Standaard wordt elke Franse-Duitse overeenkomst als een sinistere deal afgedaan waarbij de hardwerkende en gedisciplineerde Duitsers (en Nederlanders) door slinkse Franse onderhandelaars worden uitgekleed en uitgezogen. Volgens de alhier geldende logica, die geenszins door de markten wordt gedeeld, gaan wij ten onder als de euro wordt gered, en kunnen we beter doorgaan met een Noord-Europees clubje, met achterlating van de Fransen en al dat andere onbetrouwbare knoflookvolk.
Ik ben het met de meesten hier eens dat een Europese oplossing deels een Frans stempel zal dragen, want Europa draait nu eenmaal om het historische Frans-Duitse vergelijk en een Europa zonder landen als Italië, Spanje en Frankrijk (ook de mooiste, zonnigste en cultureel rijkste exemplaren) is geen Europa, maar een Duitse Bond. Die negentiende-eeuwse constructie bestaat niet meer en is in feite door de Duitse eenwording en de Pruisen zelf opgerold. Wat totaal ontbreekt in de opdelingsfantasie van Europa in een neuro en een zeuro is dat de Club Med dan blijkbaar aan zijn lot kan worden overgelaten zonder dat wij in ons Germaans Walhalla daar last van hebben. Maar dit terzijde. Ernstiger is dat de realiteit geweld wordt aangedaan en dat er een misleidend beeld wordt geschetst. Zo krijg je hier de indruk dat de arme Duitsers en Nederlanders geheel worden weggespeeld door de Franse en Italiaanse oplichters, katholieken weet u wel, waartegen wij deugdzame protestanten niet zijn opgewassen. Vooralsnog spreken de feiten een andere taal.
Het zijn toch echt de Zuid-Europese landen die het water aan de lippen staat. Griekenland staat al min of meer onder curatele, en de wurgende onzekerheid over een Grieks bankroet, die al bijna twee jaar duurt, heeft ervoor gezorgd dat iedereen met geld (vooral ook rijke Grieken zelf) elders een heenkomen heeft gezocht. Het Griekse lot is verre van benijdenswaardig en elk land in de eurozone (zie Portugal dat mogelijk de volgende in de rij is) doet zijn best niet in die positie te komen. Toch lezen we hier alleen maar verhalen over 'luie Grieken' die niet genoeg bezuinigen en straks dankzij de Europese noodplannen hun vrolijke leventje op andermans kosten weer doodleuk kunnen voortzetten. Het absolute tegendeel is het geval, daarom is het in Athene ook zo onrustig. En het zijn toch echt de Franse banken die er het slechtst voorstaan. De Fransen moeten dus hopen op Duitse steun en garanties, en zolang die niet 'binnen' is bungelen ze. Toch meent Hans Roodenburg dat de tussenstand 2-0 in het voordeel van Frankrijk is. Ik zou zeggen dat de Fransen hoogstens mogen hopen op een gelijkmaker in blessuretijd en dat ze in ieder geval op dit moment op achterstand staan. Het is de Duitse economie die de laatste twee jaar weer floreert, en het zijn de Duitsers en de Nederlanders die hun staatsschuld tegen een extreem lage rente kunnen financieren. Het zijn de Zuid-Europeanen die in een crisis verkeren. En als Europese 'oplossingen' er tot nu toe niet zijn gekomen, dan komt dat door de Duitsers, die steeds weer op de rem hebben getrapt omdat ze de crisis gebruiken als een stok achter de deur om de Zuid-Europeanen nu wel tot discipline te dwingen. En Zuid-Europa kan straks wel weer gaan zitten sjoemelen, maar de Griekse crisis heeft laten zien wat daarvan komt. Dan komt er misschien op het laatste moment wel een bail-out, maar prettig is dat niet, voor niemand. Zelfs de Fransen moeten nu voor hun triple A vrezen (een status die niet zoveel meer zegt als zelfs Amerika die al kwijt is).
Het enige waarop de Latijnse landen nog mogen hopen is de schuldenvervlechting tussen Noord- en Zuid-Europa die door de euro is ontstaan. Die vervlechting wordt ook door de Duitsers erkend, maar door velen op de Dagelijkse Standaard doodleuk ontkend (of het wordt zo voorgesteld dat we die hoognodig moeten ontvlechten). Maar zo'n ontvlechting kan helemaal niet, of tegen astronomisch hoge kosten, die verder zullen oplopen als iedereen zijn eigen weg gaat en alle kanten opschiet. Toch wordt op deze site de mythe gekoesterd dat wij in Noord-Europa veel harder werken dan in Zuid-Europa en dan beter af zijn. Maar ook hier is het tegendeel het geval. Sterker, als er één renteniersnatie in Europa is, dan is het Nederland, dat al eeuwenlang wereldwijd belegt en lekker binnenstroomt door handig mee te liften met de sterksten. Met Duitsland in dit geval. Wie niet sterk is, moet slim zijn. Afgezien van het kleine (en soevereine) Luxemburg, een landje met een soort bankgeheim dat voor zover mogelijk door die enge eurofiel Jean-Claude Juncker halsstarrig wordt bewaakt, heeft Nederland op die manier met zijn transito-economie het hoogste BNP van de EU, nog hoger dan dat van de Duitsers (aan wie we het harde industriële kwaliteitswerk overlaten). Wij zijn dus héél erg slim, slimmer dan de Fransen, die nog altijd veel meer op Europese subsidies zijn aangewezen, economisch gezien een zwaktebod. Wij zijn ook heel goed in zuigen. Gek dat al die 'zuigertjes' die hier zo anti-Europa zijn dat niet zien en denken dat al die geslepen kooplui van ons die steeds hun rechtse vingers aflikken gekke henkies zijn. Of zit ik nu te zuigen? Dat smaakt overigens best.
Lees ook