PVV-leider Geert Wilders heeft genoeg van pappen en nathouden. Foto: Orange Pictures / Shutterstock.com
Wilders: ik had premier moeten worden – de tijd van buigen is voorbij
Het hoge woord is eruit.
Geert Wilders erkent wat wij bij DDS al maanden roepen: hij had premier moeten worden. Niet Dilan Yesilgöz. Niet Pieter Omtzigt. En zeker niet de onzichtbare technocraat die straks het premierschap als compromisrol mag invullen.
Nee, Geert Wilders had premier moeten zijn. Dat zegt hij nu zélf – zwart op wit – in reactie op een tweet van Erik de Vlieger. En eerlijk is eerlijk: dat is een krachtig signaal.
Maar er zit ook een duidelijke waarschuwing onder die woorden: "De tijd van buigen is voorbij."
De leider van de grootste partij moet de leiding nemen
Wilders herhaalt in zijn tweet wat in elke volwassen democratie vanzelfsprekend is: de leider van de grootste partij wordt premier. Punt.
Hij won de verkiezingen. Hij kreeg het mandaat. Hij heeft de meeste zetels. En tóch mocht hij van Omtzigt en Yesilgöz niet op het pluche plaatsnemen.
(Artikel gaat verder onder deze oproep) Sluit je aan bij duizenden DDS-lezers. Geen spam. Alleen eerlijke updates, scherpe opinies en onmisbare analyses. Meld je hier aan voor onze nieuwsbrief.
Omtzigt – de man van de vele twijfels, kronkels en ego’s – en Yesilgöz – die meer bezig is met pleasen dan met principes – blokkeerden een echte PVV-premier.
En dus zit Nederland straks met een kabinet waar niemand écht op heeft gestemd. Een waterig compromis, zonder hart, zonder ruggengraat.
Maar zoals Wilders nu terecht zegt: "Wat niet is, kan nog komen."
Geen woorden meer, Geert. Daden. Nu.
En daar zit precies de kern:
Dit moet niet alleen een tweet zijn. Dit moet een belofte zijn. Een aankondiging. Een begin.
Want we hebben eerder gezien dat Wilders ferme taal gebruikt.
Hij heeft gelijk.
Hij heeft visie.
Hij heeft de mensen achter zich.
Maar te vaak bleef het bij woorden. Bij scherpe zinnen in het debat. Bij rake tweets.
Dat is niet genoeg meer.
Nederland zit in een crisis.
- Onze grenzen zijn lek.
- Onze energie-infrastructuur kraakt.
- De minima worden uitgeknepen.
- En linkse NGO’s en rechters besturen het land.
We hebben geen behoefte aan nog meer overlegtafels, nog meer compromissen, nog meer “constructieve opstelling”.
We willen actie. En we willen die van Geert.
Waarschuw je coalitiegenoten? Prima. Maar grijp ook in.
Dat Wilders nu openlijk zegt dat Omtzigt en Yesilgöz hem geblokkeerd hebben, is belangrijk.
Hij waarschuwt zijn coalitiegenoten: de rek is eruit. De tijd van buigen is voorbij.
Maar als dat zo is – als hij het meent – dan moet hij ook consequenties trekken.
Geen gezwabber meer. Geen pappen en nathouden. Geen stilzwijgende acceptatie van D66-achtige bestuurscultuur binnen een centrumrechtse coalitie.
Pak de regie. Zet druk. Eis positie. Maak jezelf onmisbaar.
Want nog een keer opzij stappen – nog een keer buigen – dat is electorale zelfmoord. En dat weet hij.
Nederland rekent op leiderschap
Wilders heeft een historische kans.
Hij kreeg van het volk het mandaat. Hij won op basis van heldere standpunten, van duidelijkheid, van kracht.
Nu moet hij laten zien dat hij geen tijdelijke oppositieleider in een coalitie is, maar de echte politieke leider van Nederland.
Als de anderen dat niet accepteren, dan moeten ze dat maar voelen. In de Kamer, in de pers, in de peilingen.
De tijd van buigen is voorbij? Goed zo. Dan is het nu tijd voor opstaan.
Sluit je aan bij duizenden DDS-lezers. Geen spam. Alleen eerlijke updates, scherpe opinies en onmisbare analyses. Meld je hier aan voor onze nieuwsbrief.
Ga verder met lezen
Dit vind je misschien ook leuk
Laat mensen jouw mening weten