Bundesbank president Jens Weidmann sprak gisteren voor een congres van juristen in het hol van de leeuw: in Karlsruhe.
Daar zetelt namelijk het Duitse gerechtshof, dat vorige week in het nieuws kwam met haar pro forma veroordeling van het OMT programma van ECB president Draghi. Weidmann hield zijn gehoor voor, dat de Europese Centrale Bank gebonden zou moeten zijn aan zeer strenge eisen. Het is treurig om te moeten constateren, dat de uitspraken van Weidmann eerder aan 'wishful thinking' doen denken, dan aan realisme.
Ga maar na: de ECB overtrad meermaals haar mandaat in de huidige eurocrisis. Niet alleen door het opkopen van staatsobligaties van zwakke landen of het in onderpand aannemen van waardeloze obligaties van diezelfde landen, maar ook door goedkeuring van het STEP programma aan de Franse centrale bank en nu ook, volgens het Bundesverfassungsgericht (BFG), met de aankondiging van het OMT-programma in augustus 2012. Maar datzelfde BFG heeft de zaak doorverwezen naar het Europese Hof voor een Salomonsoordeel.
Weidmann zei in Karlsruhe het volgende:
"Vooral in een zo complexe structuur als de Europese monetaire unie hebben de onafhankelijke centrale banken onveranderbare grenzen nodig aan hun flexibiliteit, zoals het verbod op monetaire financiering, zodat de onafhankelijkheid niet ter discussie kan worden gesteld', zo zei de Bundesbank-president. 'Alleen zo is gegarandeerd dat het doel van prijsstabiliteit zelfs in crisistijd niet achter de verzekering van de solvabiliteit van een staat wordt gesteld."
Mooie en ware woorden, maar in mijn ogen waardeloos. Natuurlijk heeft Weidmann gelijk dat de ECB zich, volkomen tegen haar mandaat in, bezighoudt met monetaire financiering van lidstaten en zich rechtstreeks bemoeit met het economisch beleid daarvan. Volgens sommige ingewijden zal de Bundesbank niet meedoen aan een eventuele activering van het opkoopprogramma zolang er juridische onzekerheid over bestaat. In elk geval zwijgt zij erover zolang de zaak onder het Hof is.
Maar Weidmann voelt de bui natuurlijk al hangen. Immers, als het Hof instemt met het OMT-programma, en de kans daarop is bepaald niet denkbeeldig, dan kunnen Weidmann, Merkel en het Verfassungsgericht op hun kop gaan staan, maar dan komt het er gewoon. De Duitser wordt er gewoon uitgestemd in de ECB Raad. Alle mooie woorden ten spijt. Door het dossier door te schuiven naar het Europese Hof, heeft het Bundesverfassungsgericht in feite de Duitse soevereiniteit uit handen gegeven.
Volgens professor Kerber breekt dan de pleuris uit in Duitsland, maar ik kan me niet aan de indruk onttrekken, dat Merkel het allemaal wel best vindt. Wie luistert naar de Duitse talkshows kan zelf constateren hoe geïndoctrineerd de meeste, en vooral de jonge Duitsers zijn. Ik schreef
hier al eerder: het land lijkt reddeloos verloren. Later meer over deze belangrijke kwestie.
Klik hier voor een overzicht van mijn columns en volg mij hier op Twitter.