Verrassend: minder subsidie goed voor non-profits

Oei, vloeken in de kerk van de belastingverslaafden! En dat nog wel in Trouw:

Niet alleen breekt Kuperus opzichtig met de stelling dat bezuinigingen rechtstreeks tot een soort apocalyps voor de non-profit sector zouden leiden; ze stelt zelfs dat het niet afhankelijk zijn van overheidssubsidies eigenlijk gewoon beter is. Ze heeft uiteraard groot gelijk. In het Nederland van net na de oorlog bestond - net als in het Amerika van vandaag - een omvangrijk en gezond netwerk van non-profits (verenigingen, clubs, stichtingen etc) die allemaal zonder enige vorm van overheidssubsidiering konden functioneren. Het kan dus wel degelijk zonder belastingcenten. Sterker nog, men zou zelfs de stelling kunnen verdedigen dat de non-profitsector in ons land in de verdrukking is gekomen juist omdat de overheid hem is gaan subsidieren. Organisaties wendden hun blik af van hun traditionele achterban van kleine donateurs, terwijl diezelfde donateurs werd bijgebracht dat geven aan of het verrichten van vrijwilligerswerk voor non-profits niet langer noodzakelijk was omdat ze voor dit soort zaken al belasting betaalden. Zo smoorde de staat van lieverlee de burgerlijke betrokkenheid bij het maatschappelijk middenveld -- het sociaal kapitaal waarover Robert Putnam schreef in zijn bestseller Bowling Alone.

Toegegeven, voor u en mij zijn het geen opmerkelijke gegevens. Wij weten immers dat hulpverslaving lui maakt en de betrokkeneheid plat slaat. In het debat over de komende bezuinigingen is het echter een welkome onderbreking van de aanhoudende klaagzang over de vermeende gruwelijke effecten van het intrekken van subsidies.