Onthutsend! Bianca doet schrikbarend boekje open over haar werk als juf in het speciaal onderwijs
Vandaag is het ultieme bewijs geleverd dat het onderwijs niet enkel te kampen heeft met een lerarentekort. Er zijn meerdere problemen te bespeuren. Dankzij Groot Vlaardingen, die het aandurfde om een onthutsende column te plaatsen, is een bizar inkijkje geboden door Bianca van der Meer. De blogger is tevens juffrouw op een school in Rotterdam-Zuid. De details die ze in haar column geeft zijn op z'n zachtst gezegd schokkend te noemen.
In de column doet ze een boekje open over de dagelijkse gang van zaken die plaatsvinden binnen haar klaslokaal. Het gaat van scheldpartijen, tot vliegende stoelen en knokpartijen, waarbij de schooljuf zelf ook niet gespaard wordt:
"Elke dag zet ik alle zeilen bij. Met andere woorden: Ik voorkom dat er stoelen door de klas gaan. Ik los scheldpartijen op. Ik voorkom dat Alfred en Mohamed elkaar het ziekenhuis in trappen. Gewoon, door er tussen te staan. Dat het gestrekte been van Alfred mij op mijn enkels raakt, neem ik voor lief. Of op zijn minst, ik ben eraan gewend geraakt. Het is normaal. Ik kijk er simpelweg niet meer van op. Just another day. Meerdere keren per dag krijg ik te horen dat ik een kankerjuf ben. Of wijf. Kankerwijf. Ik moet vooral doodgaan. Bij voorkeur zo snel mogelijk. Als het even kan dan ook graag aan kanker. Ik slik. Ik tel. Ik ga door."
En ja hoor, tussen alle taferelen door wordt ook zij het slachtoffer van kinderen die zorgen voor een schrikbarend (werk)klimaat in de klas. En na alles gepikt te hebben, krijg je als stank voor dank ook nog eens een klacht aan je broek:
"Drie jongens vechten elkaar door de klas. Ze belanden plots achter mijn bureau. Ik schrik. Ik hef mijn arm op en duw. Ja, ik duw. Een paar dagen later zal blijken dat ik bij het schoolhoofd moet komen. Er ligt een klacht. Ik ga dit heus wel oplossen. Toch doet het zeer. Elke dag sta ik hier met geduld. Met empathie. En elke dag geef ik nieuwe kansen. Ik verzuip hier soms in. Terug in de klas. Geen enkele leerling luistert naar mij. Het stormt. Willem komt zijn werk inleveren. In alle woestenij heeft hij zijn les gemaakt. Dat was me gek genoeg niet eens opgevallen."
Dit is toch abnormaal?! Het is echt van de zotten dat meesters en juffen onder dit soort erbarmelijke omstandigheden moeten functioneren. Het is te hopen dat de mensen die hierover gaan eens daadkrachtig gaan ingrijpen en met passende maatregelen komen om dit soort calamiteiten te voorkomen. Echt diep respect voor mensen zoals Bianca!
