'Demonstreer mee in de strijd tegen gedwongen werkloosheid!', zo
schreeuwt Job Cohen op de PvdA-website. Cohen vindt namelijk dat het kabinet
meer moet hervormen, zolang het kabinet maar niet meer hervormt. Nee dat is niet logisch, maar politiek wel handig, want dan kan je het altijd oneens zijn met het kabinet. Dus als het kabinet de Wajong hervormt omdat tegenwoordig elke ADHD'er een levenslange uitkering zonder sollicitatieplicht maar met 'sociale werkplaats' ontvangt, dan ben je daar gewoon tégen. Meer nog, dan noem je het 'gedwongen werkloosheid'.
'Gedwongen werkloosheid', daar is de PvdA kennelijk tegen. Nee, doe de PvdA maar ongedwongen werkloosheid!
Oftewel: vrijwillige werkloosheid, mensen die prima in staat zijn om te werken (pakweg 90% van de Wajong'ers) maar ervoor kiezen om het werken uit te besteden aan de belastingbetalers - de slaafjes van de vrijwillige werklozen. Mooi dat de PvdA het bestaan van deze groep mensen erkent - immers, als 'gedwongen werklozen' bestaan, bestaan 'ongedwongen werklozen' ook, nietwaar? - , resteert de vraag wanneer de PvdA de 'strijd tegen vrijwillige werkloosheid' gaat aanwakkeren. Lukt het de PvdA om deze strijd te winnen, dan hoeft er immers geen cent bespaard te worden op 'gedwongen werklozen'.
De meest effectieve manier om te voorkomen dat er bezuinigd wordt op 'gedwongen werklozen' is namelijk door te erkennen dat slechts een ééncijferig percentage van de Nederlandse beroepsbevolking niet in staat is om voor zichzelf te zorgen. Díe mensen verdienen een luxe hangmat, die makkelijk gefinancierd kan worden als de rest van de bevolking van het belastinggeld afblijft. De PvdA zal deze 'strijd tegen de vrijwillige werklozen' echter nooit voeren. De PvdA heeft de vrijwillige werkloze namelijk nodig. En de vrijwillige werkloze moet overtuigd worden dat hij zielig is en dus de PvdA nodig heeft, íemand moet immers op die partij stemmen.