Nederland als verstoord habitat

Economen zijn dol op het idee dat de beste zal `winnen‘ of als laatste zal overblijven. Ze gaan er graag vanuit dat sowieso het gezondste bedrijf zal overleven  in een kapitalistische maatschappij (natuurlijke selectie) in de eeuwige strijd tegen een faillissement. Maar economen kijken bij deze analogie vrijwel nooit naar de uitwerking op hun `habitat ‘ maar slechts naar het individuele bedrijf, waar zij op dat ogenblik mee te maken hebben. Dit in tegenstelling tot de meeste biologen, die juist aan habitat bescherming willen doen, natuurbehoud en de oorspronkelijke planten en dieren trachten te beschermen. 

Als we Nederland als een habitat beschouwen dan zien de economen alleen hun `niche ‘ van het gebied, ook wel hun `branche’ genaamd, maar de rest van het gebied ontgaat ze vrijwel volledig. Zo komt het dat vele wensen van de grote bedrijven vaak linea recta tegengesteld zijn aan het behoud van de habitat in zijn geheel. De globaliseringdrift van de multinationals en de megabanken is  bijvoorbeeld  in veel gevallen allesbehalve voordelig voor het habitat in zijn geheel. Het zorgt er voor dat er veel werkgelegenheid naar de lage lonen landen verdwijnt, wat uiteraard de werkgelegenheid geen goed doet in het bedrijf haar eigen thuisomgeving, haar habitat. Maar nog veel destructiever dan de verplaatsing van werkgelegenheid naar lage lonenlanden is de drang om alsmaar grenzen te slechten van natiestaten om meer goedkope arbeidskrachten naar hun oorspronkelijke habitat te halen, omdat zij goedkoper voor je kunnen produceren dan de oorspronkelijke bewoners. Dit beleid van de multinationals behoort normaliter ingeperkt te worden door de democratische krachten, die de andere habitatbewoners tot hun dienst behoren te hebben om de uitwassen van de zich -teveel op hol geslaagde soort- in te dammen van een bepaalde niche, dat zou de natuurlijke ballans zijn. Deze ballans is echter sinds de oprichting van de EU ernstig verstoord, omdat de politici in de eerste plaats naar de EU luisteren en daarna pas naar het volk. Omdat de EU in de eerste plaats weer luistert naar de multinationals en de megabanken, is de natuurlijke ballans van zelfbehoud in het habitat verstoord. De op zichzelf gerichte en kortstondige kijk van multinationals en megabanken om maximale winsten te genereren in een zo kort mogelijke tijd, zonder verder aan hun habitat te denken, is verwoestend voor hun habitat maar uiteindelijk ook voor henzelf omdat ze hypocriet genoeg wel hun habitat als afzetmarkt willen behouden, dit terwijl ze de habitat zelf structureel verarmen met hun beleid.

Omdat de zelfregulering van de natuurlijke balans verstoord is door de EU en de multinationals, kan men geen voldoende bescherming bieden aan `exoten‘.  Elke bioloog kan je vertellen dat de komst van exoten over het algemeen een verwoestend effect heeft op een habitat en haar oorspronkelijke bewoners . Als men echter bereid is om de analogie van de economie en de evolutie tot het einde volledig door te trekken, dan ziet men dat de vele mensen uit lage lonenlanden en zelfs derde wereldlanden hetzelfde verwoestende effect hebben op de oorspronkelijke bewoners van de habitat Nederland. Omdat de komst van al deze mensen ook nog eens in een ongekend hoog tempo gebeurt, heeft de gemiddelde Nederlander ook weinig tot geen kans om zich aan te passen aan de omstandigheden, aldus te ‘evolueren.’ 

Het effect van deze maatregelen is, dat de natuurlijke selectie niet langer meer tussen de beste bedrijven gaat om  te groeien en te innoveren, maar het veelal een competitie is geworden om zoveel en zo snel mogelijk je eigen habitat te vernietigen, in dit geval Nederland, om je winsten te maximaliseren.

Als we kijken waarom de huidige politieke partijen zich dit zo makkelijk laten welgevallen, zien we aan de linkerkant van het politieke spectrum een soort van schizofrene houding tegenover deze habitatvernietiging. De linkse partijen willen enerzijds de  `zwakkere‘  van de maatschappij beschermen, terwijl men wel voor het opheffen van grenzen is, ook zijn ze te allen tijden pro-massa-immigratie en de pro- EU, wat uiteraard tot Nederlandse habitat vernietiging leidt. Ook speelt bij veel linkse mensen de merkwaardige elitaire `weg-met-ons-mentaliteit’ nog een rol van betekenis en natuurlijk hun electorale voordeel van steeds maar weer nieuwe instromen van links stemmende mensen via immigratie.  Al met al komt er van hun agenda `de zwakkere beschermen’ maar bar weinig terecht, want op deze manier  komen er alleen maar meer zwakkeren bij.  Zodoende hoeven we maar weinig hulp uit deze kant van de politiek spectrum te verwachten als het om habitatbehoud gaat.

Aan de rechterzijde van het politieke spectrum  ligt de zaak nog wat gecompliceerder, omdat men vaak wel wil opkomen voor de Nederlandse cultuur en bevolking (het Nederlandse habitat), maar men bang is om openlijk de EU in twijfel te trekken en de door de EU opgelegde massa-immigratie. Omdat er de onterechte idee heerst dat men dan tegen de marktwerking in zou gaan en het kapitalisme dus zou afvallen. Dit is een misvatting omdat de EU met haar beleid juist de middenklasse aan het opheffen is en via haar beleid een welvaartsherverdeling op Europese schaal bewerkstelligd. Deze herverdeling is niet alleen een vorm van zeer sterk socialisme (wellicht zelfs communisme), het zorgt er ook nog eens voor dat de gevestigde belangen van de al gevormde multinationals en megabanken worden verdedigd en het opkomen van nieuwe spelers haast onmogelijk wordt gemaakt. Zodoende maakt het beleid van de EU juist het kapitalisme kapot omdat de economie steeds meer verandert in een socialistisch corporatief systeem.

Het huidig gevoerde beleid is niet alleen destructief voor de Nederlandse samenleving, het vernietigt ook haar cultuur, welvaart en democratie. Het is hoog tijd dat er weer breed gestreefd wordt voor een soeverein Nederland met een democratie, het liefst met referenda die op het volk is gericht in plaats van op de EU en haar corporaties en megabanken.