Lekker: een linkse burgeroorlog!

Het is zaterdagmorgen, buiten ligt er sneeuw, binnen lees ik dat PvdA-prominent Willem Vermeend weer eens een bommetje heeft gegooid richting de SP:

Met cruciale Provinciale Staten verkiezingen in aantocht zou je denken dat links iets beter zijn best zou doen de scheuren in het progressieve bouwwerk te verhullen. Bij linkse winst zou het voortbestaan van de rechtse minderheidscoalitie immers al meteen op de tocht komen te staan. In plaats van voluit de aanval te openen op rechts, kiest links echter voor de burgeroorlog. Sinds Femke Halsma vorige week bij aanvang van haar afscheidstournee bekend maakte dat de toekomst van haar partij lag in samenwerking met de VVD - en uitsluiting van de SP - zijn op links de poppen aan het dansen. De SP reageerde door te stellen dat linkse samenwerking zonder die partij kansloos zou zijn. PvdA-totem Adri Duyvesteijn verwierp de uitspraken van Halsema en stelde onomwonden dat de kansen voor zijn partij op links lagen. Daar gaat Vermeend nu overheen door te beweren dat samenwerking met de SP juist de dood in de pot zou zijn voor de sociaaldemocratie. Heerlijke chaos!

De linkse burgeroorlog is het voorspelbare resultaat van rechtse blokvorming.?

Nu links doorheeft dat het rechts ernst is met de plannen om een coalitie te bouwen die het komende decennium moet kunnen doorstaan, heeft men geen andere keus dan zelf ook over coalitievorming te beginnen. Maar anders dan op rechts neemt men de marginale ideologische verschillen op links nog altijd bloedserieus. Men slaat elkaar verbaal de hersens in om luttele procenten. De rekkelijken regeren nog liever met de rechtse klassenvijand dan een compromis te sluiten met de scherpslijpers. De preciezen walgen van het pragmatisme van de salonsocialisten en plaatsen het eigen gelijk boven het door middel van compromissen bereikbare resultaat. Zo was het honderd jaar geleden; zo is het vandaag nog steeds.

Dat linkse blok gaat er voorlopig dus echt niet komen. Als Rutte en co hun zaakjes goed regelen, is er dan ook geen enkele reden om aan te nemen dat ze komend voorjaar - ja zelfs bij de volgende parlementsverkiezingen over vier jaar - niet gewoon een mandaat zullen krijgen om verder te regeren.