Political correctness gone mad.
De pc-brigades bij het Openbaar Ministerie hebben weer eens wat verzonnen. Het OM overweegt
Overste Karremans te vervolgen vanwege zijn mogelijke betrokkenheid bij oorlogsmisdaden:
De landelijke reflectiekamer heeft het Openbaar Ministerie positief geadviseerd over de vervolging van voormalig Dutchbat-commandant Thom Karremans. Hiermee wordt de kans dat Karremans voor de rechtbank moet verschijnen aanzienlijk groter.
Waarmee het OM zich wederom een gewillig werktuig betoont van de antimilitaristische lobby in ons land. Eerder was er al de hetze tegen adjudant Eric O, die in Irak onder buitengewoon moeilijke omstandigheid toch gewoon zijn werk deed en als dank daarvoor in eigen land jarenlang door de juridische molen werd gehaald. Zijn zaak, die overigens eindigde met
vrijspraak en een schadevergoeding, werd gevolgd door die tegen de koninklijk onderscheiden oorlogsheld Marco Kroon. Ook die werd uiteindelijk na een lang juridisch gevecht
vrijgesproken. Zo gaat de Nederlandse rechtsorde dus om met onze militairen, zowel de helden als de schlemielen.
Want dat Karremans een van de grootste schlemielen was uit onze krijgsgeschiedenis, daarover kunnen we kort zijn. Srebrenica was een militair drama dat het failliet betekende van de VN-doctrine van 'safe havens' bewaakt door lichtbewapende, geisoleerd opererende troepen (hallo luchtsteun?!). Het was ook een oorlogsmisdaad die aan duizenden onschuldige jongens en mannen het leven kostte. Aan geen van beide kon overste Karremans ene mallemoer doen. Als we de slachtpartij hadden willen voorkomen, hadden we fatsoenlijk bewapende troepen met een duidelijke vechtmissie het veld in moeten sturen. En, laten we eerlijk zijn, iemand met wat meer krijgservaring dan Karremans. Maar dat wilden we niet, want wij meenden vrede af te kunnen dwingen door zelf het goede voorbeeld te geven. Dus stuurden we Karremans en een handvol Hollandse jongens met gebroken geweertjes naar de oorlogshel genaamd Bosnie, met achteraf bezien volkomen voorspelbare gevolgen.
Om Karremans twintig jaar na dato af te rekenen op de strategische blunders van zijn politieke superieuren zou volkomen ridicuul zijn. Het NIOD-rapport van 2002 heeft alle verantwoordelijken al eens tegen de lat gelegd. Karremans en zijn mannen kwamen er daarbij nog genadig af in vergelijking met de politiek verantwoordelijken en de betrokken inlichtingendiensten. Hem nu alsnog terecht laten staan dient geen enkel doel - behalve om nog eens lekker met de beschuldigende vinger naar onszelf te wijzen, en dan vooral naar de mannen die daar namens ons een onmogelijke taak uitvoerden.