Vijf dagen in mei

Mythe en werkelijkheid

De mythevorming rond de meidagen van 1940 is dat ons leger, slecht voorbereid en nog slechter bewapend, zich in minder dan geen tijd liet oprollen door de veel ervarener Duitse divisies. Niets is minder waar. Het Nederlandse leger vocht inderdaad met beperkte middelen, maar die beperkte middelen waren wel genoeg om de vijand op vrijwel alle plekken rond de strategisch gekozen verdedigingslinies een halt toe te roepen: bij de Grebbeberg, aan de Afsluitdijk, bij Rotterdam. Het bombardement op Rotterdam vond plaats juist omdat onze jongens zulk heldhaftig verzet boden. De Duitsers zetten uiteindelijk de zwaarst mogelijke middelen in omdat ze vreesden dat de Nederlandse troepen zich anders achter de oude waterlinie zouden terugtrekken om daar de toegezegde komst van Britse en Franse troepen af te wachten. De hele Blitzkriegoperatie zou daarmee mislukt zijn.

Het offer van de mannen die in die meidagen hun leven gaven voor de verdediging van hun vaderland verdient meer respect dan het tot nu toe heeft gekregen. De mooie documentaireserie Die vijf dagen in mei, die deze week wordt uitgezonden, vormt wat dat betreft een goed begin. Nog mooier zou het zijn als ook de mythe van het slappe Nederlandse verweer uit de geschiedenisboeken zou verdwijnen. Het is wel het minste waarop deze helden recht hebben.

Foto: een van de mannen die zich in de meidagen van 1940 onderscheidde in de strijd tegen de Nazi's, de 'Oorlogsvlieger van Oranje', Bob van de Stok.