Irak maakt moedige vuist tegen imperialistisch Turkije: wegwezen Erdogan, dit is ons land!

De lange arm van Ankara reikt tegenwoordig ver, heel ver. Een voorbeeld van weerbaarheid daartegen moet in onverwachte hoek gezocht worden.

Het is duidelijk dat de Turkse president zijn ambities de afgelopen jaren stevig omhoog heeft bijgesteld. De eerste jaren gebruikte hij vooral wijs om de Turkse economie te moderniseren, wat zijn vruchten afwierp: het land groeide als kool. Helaas blijkt steeds meer dat dezelfde persoon niet te lang achter elkaar de macht kan hebben, voordat die macht iets met hen gaat doen. In het geval van Erdoğan heeft dat zich vertaald in een verschuiving van economische naar militaire, maar ook culturele zaken. Een groot Turks rijk met veel invloed in Europa en het Midden-Oosten, het is de eeuwige Ottomaanse droom die de huidige president graag zou zien uitkomen. En de huidige gebeurtenissen helpen hem daar zeker bij.

Syrië en Irak zijn binnen die strategie altijd belangrijk geweest, en dat heeft vooral een demografische reden die in één woord omschreven kan worden: Koerden. Binnen Irak hadden de Koerden grote autonomie voordat de koppensnellers van ISIS hen bijna alles afnamen. De grootste nachtmerrie van Turkije is een onafhankelijk Koerdistan, dat binnen de huidige spanningen goed het machtsvacuüm zou kunnen vullen dat ISIS hopelijk snel zal achterlaten. En dat is de Turken natuurlijk een doorn in het oog, want: als Irakese Koerden onafhankelijk kunnen worden, waarom de Turkse Koerden dan niet?

Laat niemand je dan ook wijsmaken dat Turkije ook maar iets te zoeken heeft in Syrië en Irak wat niet met deze bevolkingsgroep te maken heeft. Jarenlange toonden de Turken geen enkele interesse in de oorlog, totdat de Koerdische peshmergastrijders toch aardig sterk begonnen te worden, en het idee van een onafhankelijk Koerdistan toch redelijk reëel begon te worden. Gevolg: Turkse soldaten in Syrië en Irak.

De meeste landen weigeren langs dit masker van Erdoğan te kijken, maar - nota bene - de Irakese regering heeft heel goed door dat de Turken niet in hun land zijn om terroristen uit te schakelen. Dat kon ze jaren niets schelen, en dat is nog steeds zo. De Irakezen hebben dan ook met duidelijke taal opgeroepen tot een Turkse aftocht, wat een moedige daad is voor een tandenloos land met een lachwekkend leger dat tegen meerdere vijanden tegelijk op eigen grond vecht. Gelukkig beseffen ook zij heel goed dat ze in hun eentje niets kunnen beginnen tegen de imperialistische trekjes van Turkije, dat Noord-Irak met alle plezier zou annexeren à la Krim, onder het mom van 'ordebewaring'. De Verenigde Naties zijn ingeschakeld, wat qua lachwekkendheid niet onder doet voor Irak zelf. Maar het is een belangrijke stap, die er hopelijk voor zal zorgen dat Turkije in ieder geval niet stilletjes haar gang zal kunnen gaan.

Ik had niet gedacht dat ik het ooit zou zeggen, maar mijn advies voor iedereen is dan ook: neem een voorbeeld aan Irak, en maakt een stevige vuist tegen de lange, bemoeizuchtige arm van Ankara!