Uitgeprocedeerde asielzoekers willen niet meer eten of drinken, uit protest tegen de "inhumane vreemdelingendetentie". Hoe ondankbaar.
Steeds meer asielzoekers gaan in hongerstaking. Er zijn op dit moment twee grote acties gaande. Schiphol heeft dertig niet-uitgeprocedeerde asielzoekers die in hongerstaking zijn gegaan. Deze asielzoekers zijn per vliegtuig binnengekomen en ze vinden dat zij, net als asielzoekers die via auto of trein binnenkomen, hun asielprocedure in vrijheid zouden mogen afwachten. Tja, daar zal wel een reden voor zijn. In ieder geval maken ze het alleen maar moeilijker voor zichzelf. Honger lijden is geen pretje.
Een andere actie
vindt op dit moment plaats in Rotterdam, waar maar liefst zestig grotendeels uitgeprocedeerde (!) asielzoekers niet meer eten of drinken. Asielzoekers die dus het land uit moeten. Met de hongerstaking protesteren ze tegen de "inhumane vreemdelingendetentie" in Nederland. Intussen hopen ze, aangejaagd door de media en mensenrechtentypes (vanavond bij Pauw & Witteman?), uiteindelijk stiekem toch te worden toegelaten tot Nederland. Want daar is het ze natuurlijk om te doen.
Volgens het AD gaat het om asielzoekers op twee verschillende afdelingen van het detentiecentrum bij Rotterdam The Hague Airport.
Het zouden niet alleen uitgeprocedeerde asielzoekers zijn, maar ook mensen die aan de grens geweigerd zijn. Ze zitten in detentie om hen 'beschikbaar te houden' voor vertrek uit Nederland.
We weten allemaal dat uitgeprocedeerde asielzoekers gewoon zouden moeten vertrekken. Ze zijn niet voor niets uitgeprocedeerd. Ze hebben alles geprobeerd, maar wij willen ze niet hebben. Maar sommigen geven hen valse hoop door ze bij te staan in dit soort protestacties. Zo gaat dat iedere keer weer.
Als ik een asielzoeker was, dan zou ik het wel weten. Als de vreemdelingendetentie in mijn ogen echt inhumaan zou zijn, dan zou ik niet eens in hongerstaking gaan. Ik ben gekke Henkie niet. Nee, dan zou ik de eerste vlucht terug naar eigen land nemen. Geen "inhumane vreemdelingendetentie" voor mij.
Het is van de zotte dat zij niet eten of drinken. Wij geven ze onderdak, wij geven ze eten en drinken en wij geven ze medische zorg zolang ze hier verblijven. En zij gaan dan in hongerstaking. Stank voor dank, noemen we dat in Nederland. Als je dan toch in detentie zit totdat je wordt weggestuurd, accepteer dan in ieder geval dat wij voor je zorgen. Zo doen we dat in Nederland. Het komt erg ondankbaar over zo.