Huilende Ronaldo heeft eindelijk de hoofdprijs waar hij al 12 jaar op wachtte

In 2004 bereikte het Portugese team met de tiener Ronaldo de finale van het EK in eigen land. Ongelooflijk genoeg kon het team Griekenland toen niet verslaan in de finale.

Sindsdien wachtte Cristiano Ronaldo op een nieuwe kans op goud met zijn nationale elftal. Jawel: in de tussenliggende jaren had hij alles gewonnen dat er te winnen viel met zijn clubteams, maar als écht grote voetballer wil je met je nationale team natuurlijk ook iets laten zien.

Gisteravond lukte dat dan eindelijk. Portugal versloeg Frankrijk door een doelpunt van Eder in de 109e minuut.

En dat was ongelooflijk verrassend. Niet alleen omdat Frankrijk van tevoren gezien werd als dé absolute favoriet, maar ook al omdat Ronaldo het veld na 25 minuten huilend verliet. De Franse speler Dimitri Payet had hem namelijk hard op zijn knie geraakt - te hard.

Ronaldo probeerde het na de botsing in de achtste minuut nog bijna 20 minuten, maar het ging niet. Hij werd maar liefst drie keer van het veld gehaald en behandeld. De derde keer was ook meteen de laatste keer. Ronaldo huilde tranen met tuiten. Hij was er werkelijk kapot van.

Opvallend genoeg leek Frankrijk het er ook wat lastig mee te hebben dat Ronaldo niet meer meedeed. Les Bleus wisten niet goed wat te doen. Na enkele minuten hadden de Fransen het door en zetten ze weer druk op het Portugese doel. Doelman Rui Patricio moest verschillende fantastische reddingen uitvoeren om zijn team in de wedstrijd te houden.

In de tweede helft kwam Portugal sterker het veld op lopen. De spelers hadden duidelijk goed met elkaar gesproken. Zoals verdediger Pepe achteraf tegen verslaggevers zei had hij zijn teamgenoten verteld dat ze de wedstrijd moesten winnen. Voor Ronaldo natuurlijk.

Hoewel de Portugezen sterker waren in de tweede helft dan in de eerste helft kwamen ze uiteindelijk toch nog goed weg doordat André-Pierre Gignac tegen de paal schoot. Hij deed dat na een schitterende actie die het eigenlijk verdiende om bekroond te worden met een doelpunt... en dus met winst voor Frankrijk.

Het mocht niet zo zijn.

In de pauze voor de verlenging liep Ronaldo naar invaller Eder toe en vertelde hij hem dat hij zou scoren. Zoals de spits na de winst zelf uitlegde:

Nou is dat laatste absoluut niet zo: de Portugezen gingen vooral steeds door omdat ze de koningen van het gelijke spel waren, maar ze hebben de titel toch maar mooi gewonnen. En dat is natuurlijk hoe dan ook een topprestatie. Over twee jaar vraagt niemand meer hoe ze dat precies deden, maar kijken we alleen naar de uitslag: 0-1 in de finale voor Portugal.

En zo kan Ronaldo uiteindelijk dan toch nog opgelucht ademhalen. Na een loodzwaar toernooi en een finale die voor hem vreselijk begon eindigde hij de wedstrijd met tranen van vreugde. Langs de kantlijn weliswaar, maar toch: druk coachend, zijn teamgenoten aansporend om de buit binnen te slepen.

Ronaldo is niet de meest populaire speler ter wereld, veel mensen vinden hem arrogant, maar deze titel wordt hem wel degelijk gegund. Een speler van zijn formaat verdient zoon kroon op zijn carriere.