Houdt Henk Otten de eer aan zichzelf na deze publieke vernedering?

Want dat hij vernederd is staat buiten kijf.

Uit mijn eerdere artikelen over de affaire-Otten blijkt ongetwijfeld duidelijk dat ik weinig waardering kan opbrengen voor de strapatsen van de beste man. Hij heeft er gewoon een puinhoop van gemaakt door Thierry Baudet publiekelijk met een mes in zijn rug te steken. Op zich is dat al erg genoeg, maar hij maakte het zo mogelijk nóg erger door dat te doen door een interview te geven aan de NRC. Dat is zeg maar de meest-FVD hatende krant van Nederland -- en dat wil wat zeggen.

Afijn, gelukkig heeft Otten de strijd in FVD verloren. Hij kan niet rekenen op invloedrijke medestanders, heeft zijn positie als penningmeester opgegeven, heeft, zijn medewerkerschap bij de Tweede Kamerfractie beëindigd, en -- oh ja -- heeft ook nog eens te horen gekregen dat hij toch maar niet fractievoorzitter wordt van FVD in de Eerste Kamer. Het enige wat nog blijft is dat op handen zijnde lidmaatschap van de Senaat. Voor de rest is hij buitenspel gezet en heeft hij zijn macht, die hij wel degelijk had, verloren.

Dit komt natuurlijk neer op een enorme vernedering voor Otten. En nee, ik ben lang niet de enige die dat zegt. Lees dit artikel in De Telegraaf maar. Daarin wordt zelfs -- terecht! -- gesteld dat Otten "wil om zich heen sloeg" toen bekend werd dat hij "een greep uit de partijkas had gedaan" ter waarde van 30.000 euro. Voor de rest is de teneur duidelijk: hij heeft deze interne strijd niet slechts verloren; hij heeft werkelijk op vernederende wijze het onderspit gedolven.

De vraag is nu: houdt hij de eer aan zichzelf omdat hij bovenstaande óók begrijpt?