Het referendum en soevereiniteit

Rutte beantwoordde een vraag van een journalist, toen hij net was gearriveerd bij de vergaderlocatie in Brussel. Daar meldde hij, dat hij het niet eens was met een grotere EU-rol inzake economisch beleid. Hij doet het echter wel, maar zonder soevereiniteit over te dragen, zo voegde hij er nog aan toe. Nu is het een feit dat deze premier ook in andere opzichten niet premierwaardig is, maar het is wel de wijze waarop het Nederlandse economische model, de pensioenen, de sociale zekerheid, de democratie en de welvaart worden verkwanseld voor de Europese economische, politieke en sociale middenschool, de Comecon nieuwe stijl.

De top van de OESO, Noorwegen, Zwitserland, Denemarken en Zweden, zegt ‘nee’, omdat de burgers en bedrijven in grote meerderheid ‘nee’ zeggen tegen deze EU. De EU verenigt niet perse het goede van de natiestaten, maar personifieert en verenigt  op een aantal punten juist het slechte en geeft deze mede door het grenzenloze Europa vrij baan. De onderste regionen van Transparency International controleren de buitengrenzen en bepalen in toenemende mate het beleid in de ECB en de Europese Commissie. Dat zijn de feiten. Ten onrechte gaat de aandacht vooral uit naar de verpauperde, gediscrimineerde en in hun eigen land bedreigde Roma en Sinti, hardwerkende Oost-Europese ondernemers of (seizoen) arbeiders. De criminele en corrupte politieke en ambtelijke structuren in deze landen vormen de acute bedreiging voor de rechtsstaat en democratie. De Europese Commissie en Nederlandse politici en ambtenaren negeren het om politieke redenen. De bezetenheid waarmee ook de politieke en ambtelijke elites in Frankrijk en Duitsland de EU voortdrijven doet eerder denken aan de ontstaansreden van WOI dan aan het voorkomen van een volgende catastrofe.

Minister Timmermans verwoordde de minachting voor de democratie net zo treffend als Samson (PvdA), die in september 2012 zijn onbenulligheid over de EU ten toon spreidde. Timmermans oordeelde dat het referendum in 2005 (de eerste en voorlopig laatste relevante Europese verkiezingen), het probleem niet had opgelost. Hij doelde daarmee op het massaal verwerpen van deze EU door massaal opgekomen burgers. Samson meende dat de kiezers bij de Europese verkiezingen hun oordeel konden geven over het EU-beleid van de regering als antwoord op een vraag waarom het woord EU niet voorkwam in de verkiezingscampagne. Het Europees Parlement heeft dus helemaal niets te zeggen over de bevoegdhedenoverdracht. Sterker nog, dit parlement kan niet eens zijn eigen zetel afdwingen. Rutte belooft geen bevoegdheden over te dragen, wat hij doet is het parlementaire budgetrecht, de DNB en binnenkort het Ministerie van Financiën en Economische Zaken de facto opheffen.

Zo is de euro er ook gekomen. De euro is nooit in een verkiezingscampagne of regeerakkoord vermeld. Hij was er gewoon opeens. De politiek of DNB had zelf geen flauw benul van de enorme gevolgen en besteedde er ook nauwelijks aandacht aan. Een herindeling van provincies is politiek onmogelijk, Nederland opheffen voor een vaag ondemocratisch conglomeraat van volstrekt uiteenlopende (politieke-)culturen, economische, sociale, fiscale, corrupte en failliete stelsels is een hamerslag. Omdat het goed zou zijn voor de export, aldus Rutte. Alleen het Communisme heeft deze barbarij en dit wanbeleid overtroffen en dat beseft de top van OESO landen, waar de democratie en de elite nog wel naar behoren functioneren. Het wanbeleid van de DNB (Wellink, Knot) is geen uitzondering, maar regel. Meer heeft de Nederlandse politieke en ambtelijke elite niet te bieden.       

De democratie, export, sociale zekerheid, ondernemerschap, rechtsstaat, welvaart en (politieke) cultuur zijn bij uitstek de verworvenheden en prestaties van natiestaten, hun ondernemers en indien de markt dat vereist multinationals. Het Europees Parlement is bijvoorbeeld niet alleen niet ‘Europees’ en geen ‘parlement’, het heeft vooral geen perspectief en is zeker geen alternatief voor een nationaal parlement. Het graaien van de Europese VVD-fractieleider Van Baalen typeert het. Wel de daggeldvergoeding opstrijken, maar niet stemmen. Zo is kennelijk het gebruik. Een Parlement, zelfs het Europees Parlement, heeft maar een bestaansrecht: stemmen. Dat Van Baalen de VVD voorgaat in de Europese verkiezingen zegt vooral wat over de ethische maatstaven en het politieke niveau, if any, in deze partij. Ook Rutte zegt permanent dit, maar doet vervolgens dat; precies het tegenovergestelde. Rutte noemt dat zelf het ontbreken van een visie. Misschien is het wel gewoon liegen en incompetentie. Zo loopt  Rutte als een kip zonder kop achter Duitsland aan (dat de facto geleid wordt door Schäuble), een grondlegger van de euro, ‘om oorlog met Frankrijk te voorkomen’. Merkel, evenals Rutte visieloos,en Gabriel, beiden een Genosse van de oude stempel. De top van de OESO grenst ook aan Duitsland en neemt juist in toenemende mate afstand van de Duitse Europa-politiek.

Soevereiniteit is zowel relatief als absoluut. Uiteraard is Nederland in sterke mate economisch afhankelijk van Duitsland en was de gulden om die reden gekoppeld aan de DM. Dat was een soevereine keuze, die economisch, politiek, cultureel en wat betreft mentaliteit voor de hand ligt. De soevereiniteit bleef volledig behouden. Op ieder moment had de DNB of de politiek een ander (rente) besluit kunnen nemen, maar de ratio ontbrak. De euro, de ECB en de Europese politieke en economische unie zijn een volstrekt ander verhaal. Hier is de soevereiniteit overgedragen aan instituties en eurocraten en hun nationale politieke en ambtelijke patronage systemen.

Nu deelt Nederland voor circa 20% in de risico’s van de gecorrumpeerde politieke 'bad bank' ECB. De Bundesbank zou het rentetarief nooit zo hebben verlaagd met een inflatie van 1.7% en zelfs 2% in Nederland. De  Bundesbank zou nooit ongelimiteerd staatspapieren uit failliete landen opkopen.  De ECB doet het. De Bundesbank zou nooit 1 000 000 000 euro vrijwel renteloos zonder onderpand aan failliete banken lenen. De ECB doet het. De Bundesbank zou nooit politieke voorwaarden stellen aan het opkopen van staatspapieren. De ECB doet het. De Bundesbank zou nooit kredieten verstrekken aan bedrijven. De ECB wil het gaan doen in Zuid-Europese landen. Wie beweert dat Nederland zijn monetaire soevereiniteit al lang, sinds 1983, heeft opgegeven, weet niet wat soevereiniteit inhoudt. Door de euro en in zijn verlengde het ESM en de ECB, heeft Nederland zijn democratie, zelfbeschikking, welvaart, economisch model, pensioenen en sociaal model in handen gelegd van de clientèle en patronagesystemen in andere landen, waar het geen enkele invloed op kan uitoefenen. Het lot van KLM is slechts een voorbode van wat Nederland te wachten staat.

Wat Grunberg Volksverhetzung noemt houdt het Duitse Constitutionele Hof al jaren bezig. Dit Hof wil ‘nee’ zeggen, daarom komt de uitspraak maar niet (gepland in september 2013). Volgens Grunberg bestaat 85%-90% van de Zweden, Noren, Tsjechen, Polen, IJslanders, Engelsen of Zwitsers kennelijk uit heksenverbranders. Grunberg staat vooral symbool voor het provincialisme, onbenulligheid, overmoed en oppervlakkigheid van de Nederlandse elite, die vanwege 3 woorden boerenkool Engels, schrijverschap of een vakantiehuisje in Frankrijk Europa en zelfs de wereld meent te kennen. Zeg maar Lubbers, Bot en Van Den Broek die in september 1991 Europa even in een politieke unie dachten te veranderen, Kok die meende dat Chirac in 1998 geen problemen had met de benoeming van Duisenberg of de senaat die weken vergadert over een onbenullig woonakkoord, maar welgeteld twee uur aan de invoering van de euro besteedt  ‘omdat alles al gezegd was’.  

Dat de euro een mislukking is, komt niet onverwacht. Wel is het een unicum dat deze munt opeens het ‘bestaansrecht van Europa is’ (Merkel), ‘zonder euro wordt het oorlog’ (Van Rompuy), ‘Schiphol en Rotterdam gaan dicht zonder euro’ ( Bouman, Financieele Dagblad). Dirk-Jan van Baar steunt de euro, die hij zelf een tikkende tijdbom noemt, omdat er nu eenmaal geen weg terug is. Dat zeiden de Communisten (onder andere GroenLinks) ook van De Muur en hun monetaire, economische en politieke Comecon. Die Comecon was wel wat meer verweven dan de eurozone nu, maar door angst zaaien en apocalyptische scenario’s worden de burgers bang gemaakt door de elite en hun gelijkgeschakelde media. Gelukkig heetten de Engelse premier in de cruciale meidagen van 1940 Winston Churchill en Vaclav Havel in Tsjecho-Slowakije in 1989 en geen Dirk-Jan van Baar.

De platitudes, de leugens en het bedrog van de Nederlandse experts, media en politici zijn ook onverdraaglijk. Europa drijft al millennia handel. Nederland ligt al geruime tijd in Europa, naast Duitsland en aan de zee. Machtige Europese multinationals bestaan ook al vele generaties. De nieuwe technologie, goedkoop en snel vervoer en nieuwe communicatiemiddelen komen vooral uit Amerika en niet uit Europa. De enorme welvaartstoename na WOII, het Wirtschaftswunder en de vrede in althans West-Europa zijn ook geen uitvinding van de EU of de euro. Amerika heeft hiervoor de politieke, militaire en economische voorwaarden geschapen. De EU heeft tot 1989 geen enkele rol gespeeld in de West-Europese vrede, omdat er geen enkele oorlogsdreiging was tussen West-Europese landen en er een heel ander ideologisch geschil speelde. De EU heeft daarentegen de oorlog op de Balkan mede veroorzaakt, Amerika mocht weer eens puinruimen. De Nobelprijs voor de vrede in 2012 is dan ook net zo corrupt als de Karel de Grote Prijs in 2002 voor de euro. Eenheidsideologen decoreren elkaar immers graag. De voorzitter van het Noorse comité is een fervent eurofederalist en voorzitter van de Raad van Europa. Het liefst zou hij zichzelf decoreren.   

Europese samenwerking en interne markt zijn van een geheel andere orde dan in eeuwen gegroeide thans vredelievende landen  opheffen omdat het goed zou zijn voor de  export.   Op geen ander continent vindt de euro navolging. De kleinste landen functioneren daar uitstekend naast reuzen. De euro heeft niets met economie te maken. Integendeel, alle topeconomen hebben dit experiment ten zeerste afgeraden. De euro is uitsluitend een politiek prestigeobject, waaraan politici, journalisten en ambtenaren hun status, riante beloningen en baantjes ontlenen. Zo ben je boekverkoper, onbeduidende Vlaamse of Engelse politicus, carnavalsvierder of premier van Luxemburg; het volgende moment ben je present op de G-20 of G-8. Je hebt er alleen maar het juiste paspoort en de correcte eenheidsideologie voor nodig. In het Communisme was het niet wezenlijk anders.

De EU als middel heeft aan haar doel voldaan, maar de eurocraten willen steeds meer macht en geld. Tot 1992 en de komst van de interne markt, dus ver na de grootste welvaartstoename in de Europese historie, speelde de EU een marginale rol in de economische groei. Slechts een paar landen waren lid. De EU is anno 2014 niets anders dan een middel dat tot doel is geworden van een ambtelijke, journalistieke en politieke elite.

In het Communisme was het niet wezenlijk anders. Ook het Communisme kende een parlement, verkiezingen, een op papier democratische grondwet, een president en een gelijkgeschakelde pers. Papier is geduldig en de EU is daar het sprekende voorbeeld van. In het communisme was er echter meer respect voor internationale verdragen en afspraken. In de EU zijn de pacta non servanda. Ook in Oost-Duitsland sprak de Stasi van Volksverhetzung als het over dissidenten ging. Voor de Hoop Scheffer is kritiek op de EU niet aan de orde, de VVD wil zo snel mogelijk de totale Europese Unie en heeft met de bankenunie, het ESM en de ECB ‘alternatiefloos’ ingestemd met eurobonds en de bodemloze transferunie. Vooral dat ‘alternatiefloos’ is interessant. In de eerste plaats vindt de top van de OESO de euro niet  ‘alternatiefloos’ en zullen deze landen de EU verlaten als Rutte en Verhofstadt hun zin krijgen. Ten tweede is ‘alternatiefloos’ ook het vocabulaire van de Communisten, bijvoorbeeld ten aanzien van De Muur, de Comecon of hun eenheidsideologie. D’66 en GroenLinks kan niets worden verweten. Deze partijen maken een duidelijke keuze voor de totale Europese Unie en dat is hun goed recht. De communistische partij heeft immers ook altijd haar keuze voor de Europese eenwording in het parlement mogen uitdragen. Het internationale Socialisme is ingeruild voor het Europese Federalisme om de leegheid te vullen.

Wat beide eenheidsideologieën gemeen hebben is hun totalitaire karakter, minachting voor de grote meerderheid van burgers, gebrek aan transparantie, het primaat van de bureaucratie, een (Europees) parlement en verkiezingen als fopspeen, een subsidiestelsel en ongelimiteerde exportgaranties voor de staatsbedrijven c.q de huidige banken en multinationals en het verarmen van het MKB en de burgers. De spreekbuis van de Europese Commissie, The Financial Times en in haar kielzog Het Financieele Dagblad, verzorgt de propaganda, waarbij angst zaaien, bloeiende graanvelden en de euro een even essentieel en onwrikbaar onderdeel zijn als destijds De Muur, de vijfjarenplannen en suprematie van de  Comecon.

Typerend is de houdbaarheid van de ‘analyse’ van Bouman van Het Financieele Dagblad: één dag. 23 januari 2014 voorspelde deze expert uitsluitend goed nieuws voor 2014, op 24 januari 2014 stortte de beurs in. De euro is volgens Bouman ook zo’n doorslaggevend (export) succes, dat de vraag opkomt hoe de export, Nederland of Europa zonder euro ooit economisch hebben kunnen functioneren. Het antwoord is simpel: omdat de euro daar niets mee te maken heeft. Bovendien is het opheffen van een land vanwege de export ook een typisch Communistisch experiment, dat voorbijgaat aan waar het allemaal om draait: de burgers, ondernemers, democratie, ondernemerschap, good governance, rechtsstaat, onderwijs, sociale zekerheid en civil society. Dit zijn precies de zaken waar de EU niets heeft te bieden. Dan moeten we het ook niet willen. Dromen over de totale Europese Unie doet Rutte maar in zijn papier- en visieloze lullepotten. Zijn Europese baantje krijgt hij toch wel.