Hersenloos en nutteloos vermaak

Regelmatig schaam ik me een beetje voor de programma's waar ik naar kijk als ik 's avonds op de bank hang. Dan kijk ik naar een Amerikaans 'mannenprogramma' op Discovery Channel of Veronica over pandjeshuizen, in Detroit bijvoorbeeld, waar mensen hun hele hebben en houwen komen verpatsen omdat ze in de rats zitten. Waarom kijk ik daar toch naar, denk ik een dag later als ik aan introspectie doe. Als ik dan toch tv kijk, waarom kijk ik dan niet naar iets nuttigers, iets informatiefs?

Dus zapte ik gisteren naar de NOS, om te kijken of die nieuwsomroep nog iets van waarde uitzond, iets waar ik wat van zou kunnen leren. Over het door Rusland bezette Oekraïne bijvoorbeeld. Of iets over de massale protesten in Venezuela. Helaas. Ik zag een NOS-verslaggever die bijna een uur lang verslag deed van de viering van carnaval in het zuiden van het land. In carnavalsoutfit. Hij had nog net geen biertje in zijn hand. Totaal waardeloze televisie.

Later op de avond kwam ik het BNN-programma De Langste Dag tegen, over D-Day van 6 juni 1944. Dertig jongeren en studenten zouden de bevrijdingsactie van de geallieerden op de stranden van Normandië naspelen. Ja, D-Day, daar zou ik nog wel wat meer van willen zien, dacht ik bij mezelf.

Maar al snel ging het mis, niet alleen omdat presentator en voice-over Patrick Lodiers enkel oppervlakkig iets kon vertellen over de belangrijke gebeurtenis, maar ook omdat een van de jongens - zonder enige schaamte - voor de camera zei: "D-Day, dat was toch in Afghanistan, ofzo?" Bij die achterlijke opmerking kreeg ik de neiging de tv uit te zetten, maar ik bleef nog heel even kijken om te zien of het nog ergens interessant zou worden.

De dertig jongeren kregen een training op de militaire basis in Oirschot, maar in de eerste aflevering vielen al meteen twee kandidaten af: de een, Gregory, kon absoluut niet tegen gezag, de ander, een meisje, gaf veel te snel op toen ze een stukje moest rennen. Andere kandidaten namen het ook niet zo nauw met de regels: ze kwamen te laat of kwamen op hoge hakken aanzetten, terwijl ze wisten dat ze zouden worden getraind. Het idee is overigens dat het programma aan het eind overblijft met twintig kandidaten: twee teams van tien. Eén team zou dan bestaan uit parachutisten, het andere team uit infanteristen.

Ik had goede hoop toen ik in de tv-gids wat las over De Langste Dag, maar het BNN-programma bleek na een paar minuten al niets meer dan hersenloos en nutteloos vermaak, net als de NOS-verslaggeving van de viering van carnaval. Het ging gisteren helemaal niet over het begin van het einde van de Tweede Wereldoorlog, het ging vooral over de egocentrische jongeren zelf, hoe moeilijk ze het wel niet hadden op een veldbedje in een militaire tent, zonder telefoon, internet en een warme douche. Om gek van te worden.

Als iemand mij vraagt waarom ik nog altijd een paar tientjes per maand betaal om televisie te kunnen kijken, vrees ik dat ik het antwoord schuldig moet blijven.