Hé Marokkanen, doe even normaal!
Marokkanen in Nederland voelen zich steeds meer in de verdrukking. Hier zes tips om er weer helemaal bij te horen.
Eerst een disclaimer: nergens bedoel ik alle Marokkanen als ik Marokkanen schrijf. Lees je dit artikel en vind je het niet op jou van toepassing, geweldig! Vrienden kunnen elkaar de waarheid zeggen en echte vrienden moeten dat soms zelfs doen. Ik weet dat dit een typisch Hollands trekje is dat in Marokko zelf niet altijd wordt gewaardeerd, maar we zijn Nederlanders in Nederland en mijn adviezen komen uit een goed hart.
1. Beslis wat je wilt zijn
Nederlandse Marokkaan, Marokkaanse Nederlander, Mocro, allochtoon of gewoon Nederlander. Dat laatste heeft mijn persoonlijke voorkeur en even leek het die kant op te gaan, maar ook na de minder minder-affaire zie ik overal Nederlanders met Marokkaanse roots zich nadrukkelijk als Marokkanen presenteren. Dat is je goed recht, zeker als je een dubbel paspoort hebt, maar verbaas je er dan niet over dat anderen jou ook zo beschouwen. #BornHere is leuk, maar ga dan niet zoals Fati Benkaddour bij Pauw en Witteman zitten vertellen hoe top het is Marokkaan te zijn.
Natuurlijk helpen wij autochtonen niet altijd mee omdat wij zelf net zo inconsequent zijn: Ali B. is een Nederlander, net als Najib Amhali en Ibrahim Afellay (als hij goed speelt). De overvallers in Deurne daarentegen zijn Marokkanen, evenals Mohammed B.(ouyeri) en eigenlijk alle Mohammeds, Samirs en Ahmeds wiens namen in de media tot een beginletter worden gereduceerd. Badr Hari was Nederlander toen hij in de K1-ring mensen in elkaar sloeg, maar werd opeens Marokkaan toen hij hetzelfde erbuiten deed.
Ik geef toe, het is om gek van te worden. Maar, khoyas en khtis, ik beloof dat als jullie je consequent als Nederlanders gaan presenteren, niet langer jezelf Marokkanen noemen en ons verbeteren als wij dat wel doen, wij het langzaam maar zeker zullen afleren nationaliteit te koppelen aan gedrag. En laten we eerlijk zijn, jullie hebben geen keus: in Marokko zelf beschouwt al lang niemand jullie meer als landgenoten, hooguit als wandelende portemonnees. Jullie toekomst ligt hier, dus kom uit die spagaat met een been in Europa en eentje in Afrika. Merhaba!
2. Voed je kinderen op
Ik nogmaals de neiging te benadrukken dat dit advies (lang) niet voor alle Marokkanen geldt, dus bij dezen. Dit gezegd, zal iedereen toegeven dat er iets grondig mis is met de manier waarop (veel, zucht) Marokkaanse Nederlanders hun kinderen opvoeden. Neem dit vooral niet van mij aan, maar misschien wel van twee kopstukken uit de gemeenschap: jongerenimam Yassin Elforkani en voorzitter van het Landelijk Beraad Marokkanen, Brahim Bourzik. Elforkani noemt problemen bij de opvoeding als reden voor de enorme groei van criminaliteit onder jonge Marokkanen en Bourzik pleit zelfs voor een landelijk coördinator om dit probleem te bestrijden.
Landelijk coördinator? Om een stel kinderen in toom te houden? Doe even normaal, zeg. Voed gewoon lekker zelf je kinderen op. Jullie wonen niet in Marokko, waar leraren en politie de kinderen buitenshuis met harde hand op het rechte pad houden. Hier in Nederland zijn ouders ook verantwoordelijk voor wat hun kroost uitspookt wanneer het de voordeur van het ouderlijk huis achter zich dichttrekt. Je zou verwachten dat jullie dit na drie generaties wel zon beetje hadden begrepen. De vrijheid waarvan wij Nederlanders alle Nederlanders, ook de nieuwe zo genieten, brengt nu eenmaal ook verantwoordelijkheid met zich mee. Lusten en lasten, rechten en plichten, het is niet aan de Nederlandse overheid jullie werk als ouders op zich te nemen.
3. Toon zelfkritiek
Hoe idioot Bourziks vraag om een landelijk coördinator of Elforkanis roep op een groot debat over iets dat elke ouder zou moeten doen ook lijken, deze twee heren geven tenminste toe dat er een probleem is. En dat is vooruitgang, want wegkijken, bagatelliseren en ontkennen blijft voor veel Marokkanen en hun sympathisanten uit progressieve kring de Pavloviaanse reactie als zij worden geconfronteerd met problemen die specifiek spelen binnen de Mocrogemeenschap.
Dus is elke Marokkaan die toegeeft dat er problemen bestaan met betrekking tot criminaliteit, schooluitval en uitkeringsafhankelijkheid pure winst. Het blad zal niet van de ene dag op de andere omslaan, de schaamtecultuur rond de goede naam van familie en gemeenschap zit diep (ik herinner mij hoe fel Fati Benkaddour uitviel naar Jeroen Pauw en Paul Witteman toen deze probeerden een en ander aan de orde te stellen - dat was niet de bedoeling). Op hun beurt kunnen autochtonen helpen door de retoriek Marokkanenprobleem, Minder minder minder! wat terug te schroeven. Dit soort termen leidt alleen maar tot een kont-tegen-de-krib-reactie.
4. Wees minder selectief in je verontwaardiging
Hoezeer het racistische gebral van Wilders en zijn volgelingen in Grand Café De Tijd mij ook tegen de borst stuit, de massale aangiften tegen de PVV-leider vind ik bijna net zo erg. Natuurlijk, aangifte doen is een recht en het is altijd beter dan dreigen of erger. Maar die 5000 aangiften leggen ook wel feilloos de hypocrisie van Noord-Afrikaanse blindheid (een aandoening vergelijkbaar met Oost-Indische doofheid) bloot. En dan heb ik het nog niet eens over de types die voor zij naar het politiebureau gaan nog even snel een cameraploeg afrossen.
Nee, ik doel op de ijzige stilte die valt na misstanden en misdrijven vanuit eigen kring. Hoeveel duizend Marokkaanse medelanders deden aangifte tegen Mo B. na de moord op Theo van Gogh? Waren lange rijen voor de politiebureaus toen geen mooi symbool geweest? En hoe vaak doen moskeegangers aangifte wanneer er weer eens een imam over de schreef gaat en homos van een flatgebouw wil gooien? Is er ooit aangifte gedaan wegens Jodenhaat vanuit Marokkaanse kring? Doe mij een lol, de volgende keer als Haitham al-Haddad wordt uitgenodigd als gast van een Marokkaanse moskee of islamitische partij met idem aanhang, ga dan met mij naar het politiebureau. Misschien liggen er nog wat van die voorbedrukte aangifteformulieren. Hoeven de agenten alleen nog de naam te verwisselen.
5. Geef niet overal anderen de schuld van
Ik citeer uit dagblad Trouw: Mahdi (26), die werkloos raakte en in de zware criminaliteit belandde, wijst geweld inmiddels af maar bevestigt de onvrede. Dit maakt mensen boos en de vraag is dan: waar is de grens van die boosheid? Want voor we het weten, loopt het uit de hand. Het staat er echt: hij raakte werkloos en belandde (dus) in de zware criminaliteit. Din mok! Ben je helemaal besodemieterd? Zelfs al was het verlies van je baan niet je eigen schuld (ik ga daar voor het gemak maar even vanuit), dan is dat nog steeds geen reden crimineel te worden. Laat staan zwaar. En dan ook nog eens dreigen met een banlieueachtige opstand?!
In hetzelfde artikel toont hulpverleenster Karima Daoudi begrip voor Mahdis onvrede: "Deze jongens hebben niets meer te verliezen, waardoor ze hun woede niet kunnen kanaliseren en die op een negatieve manier uiten. Als ze dan ook het gevoel hebben dat de samenleving tegen ze is - zoals met Wilders en in Deurne - bestaat de kans dat ze in opstand komen met alle gevolgen vandien." Nog even afgezien van de geitenwollensokkenretoriek, geeft Daoudi hier een prachtig staaltje slachtofferdenken weer: de samenleving is tegen Marokkanen.
In het geval van Wilders kan ik mij daar nog iets bij voorstellen, hoewel de meeste Nederlanders zijn uitspraken afwijzen, zegt maar liefst 43% het inhoudelijk wel met hem eens te zijn. Maar draaien wij hier niet oorzaak en gevolg om? Zijn autochtonen kritischer over Marokkanen omdat zij zulke racisten zijn of komt deze houding voort uit het gedrag van de jongeren zelf? Je hoort nooit groepen partijactivisten minder minder scanderen wanneer het om Chinezen of Hindoestanen gaat. En als Daoudi Deurne erbij haalt, druipt haar victimisme haast van het beeldscherm. Begrip voor zelfverdediging bij een overval als voorbeeld van hoe de samenleving tegen Marokkanen is? Wie overviel wie ook alweer? Waarmee ik bij mijn laatste tip kom.
6. Demonstreer niet voor criminelen
Moet ik dit echt uitleggen? Hoe verspil je in no time al het opgebouwde krediet na Wilders minder, minder-affaire? Door het slachtoffer van een gewapende roofoverval als moordenaar te bestempelen en gerechtigheid te eisen voor de twee daders. En niet de soort gerechtigheid die de daders verdienden. Hoe hemeltergend, tenenkrommend, headdeskend dom ben als je naar Deurne reist om voor het huis van de slachtoffers te gaan staan krijsen en een stel keiharde criminelen als martelaren te betreuren. Reality is irrelevant, perception is everything, zei Terry Goodkind. De overvallers kregen een lesje realiteit, hopelijk leren hun sympathisanten snel iets over perceptie.
Dit zijn mijn praktische tips aan de mij zo dierbare Nedermarokkanen. Kies wie je wilt zijn, voed je kinderen op, wees consequent, speel niet het slachtoffer en steek de hand in eigen boezem. Eigenlijk zijn ze in één zin samen te vatten, want wij Nederlanders zijn gemakkelijk te lijmen met tegeltjeswijsheden: Doe maar normaal, dan doe je al gek genoeg.
Volg Bart Schut op Twitter en Facebook.
Lees ook