Gewoon in Nederland: Joodse leerling wordt door TWEE scholen weggepest: 'Hakenkruis gaan we écht niet wegpoetsen!'
In het NRC Handelsblad lezen we dit weekend een uiterst verdrietig relaas van een Joodse moeder die geen kant op kon met haar zoon: op elke school werd hij gepest vanwege z'n afkomst. De Tweede Wereldoorlog werd er telkens op zeer krenkende wijze bijgesleept, en schoolbesturen weigerden om kordaat op te treden.
Niet één, maar twee middelbare scholen - gewoon in Nederland! - weigeren om antisemitisme aan te pakken, en nemen het voor lief als Joodse leerlingen zich daardoor gepest voelen en de school verlaten. Dat is het uiterst schokkende beeld dat je beklijft als je het verhaal "Nederland voelt voor Joden als een zinkend schip" leest, wat dit weekend in het NRC Handelsblad stond. Het is een wanhoopskreet van een Joodse moeder die zich niet meer thuisvoelt in ons land. Antisemitisme neemt namelijk hand over hand toe, en dit gezin heeft het idee "de laatste passagier" aan boord van het steeds meer aan jodenhaat lijdende Nederland te zijn.
Kippenvel:
"De moeder vertelt dat het pesten nog steeds doorgaat. Haar zoon zit nu naast een jongen die voortdurend ‘Heil Hitler’ roept. Een meisje scheldt hem uit voor ‘jodensoep’. Haar zoon is „murw”.
Ze heeft geprobeerd hem op een andere school te plaatsen. Maar toen ze vertelde waaróm ze hem wilde overplaatsen, kreeg ze te horen dat dat zinloos was. „Er staat hier ook een hakenkruis op de tafel”, zei de coördinator van de betreffende school volgens haar. „Dat gaan we er écht niet vanaf poetsen.”"
Men is voor de aardigheid ook nog eens langsgegaan op de genoemde middelbare scholen. En wat denk je? De besturen van beide onderwijsinstellingen lijken zich niet erg te schamen voor hun daden. De ene zegt dat de hakenkruizen "niet één op één" aan de weggetreiterde leerling te koppelen is (nou fijn, dat is echt behulpzaam!) en de andere denkt dat antisemitisme de wereld is uitgeholpen door de jodenhaters alleen eventjes "streng toe te spreken".
Nee, zo redden we het wel hoor, in dit land...
