Geerts grootste fout: hij kan niks fout doen

De PVV verliest na de soaps van afgelopen week wel wat in de peilingen, maar de PVV-aanhang blijft vertrouwen in Geert Wilders houden. Dat is niet verrassend. We hebben dit fenomeen vaker gezien. Toen Geert begin september de stekker uit de kabinetsbesprekingen met VVD en CDA haalde en de formatie mislukt leek, werd deze zet door de aanhang als briljant toegejuicht. Maar toen Geert de stekker er na een nachtje slapen weer in deed, omdat hij inzag dat hij zichzelf buitenspel dreigde te zetten, kreeg hij opnieuw applaus. Geert kan dus niks fout doen, elke kritiek op de PVV wordt als een aanval op hemzelf uitgelegd, of als een 'hetze' van de buitenwereld - in het bijzonder de linkse media. Dan ben je als leider behoorlijk onkwetsbaar. Het gevaar dreigt altijd uit eigen kring, maar Geert is van een kogelvrij vest voorzien, waardoor de kogels altijd afketsen op zijn omgeving. Op zijn bewakers dus, die de afgelopen week te kijk zijn gezet als de aangeklede klerenkasten die zij zijn. Enge kale spierbundels, die mensen met hondjes angst aanjagen. Nou, dan ben je wel gezien in dit brave land.

Ik heb mij de afgelopen week natuurlijk niet populair gemaakt met mijn stelling dat het 'gewoon gedaan is met de PVV'. Ik zou wensdenken bedrijven, een politiek correcte linksist zijn die de PVV met modder besmeurt, of een geheim agent van het CDA. Allemaal heel vermakelijk. Ook werd verwezen naar de ongebroken steun die Wilders nog steeds genoot. Dat laatste valt niet te ontkennen, maar is precies het probleem. In de kern is de PVV een éénmanspartij, geen originele constatering, maar een vaststelling die afgelopen week door velen is gemaakt. In die zin geniet Wilders onbeperkt krediet (van zijn eigen aanhang) en is het zelfs terecht dat de andere PVV'ers die op de slippen van Geert in de Kamer zijn gekomen in zijn schaduw staan. Dan maakt het verder niet uit dat Eric Lucassen voortaan alleen nog als stemvee voor de grote herder en de minimale coalitiemeerderheid dient. Daar is hij voor. Maar het zet ook een natuurlijke rem op de groei van de PVV, wat we eveneens terugzien in de peilingen. Nette mensen die overwogen om 'stiekem' op Wilders te stemmen, zullen dat mogelijk blijven doen, maar zij zullen nooit openlijk met de PVV geassocieerd willen worden. Dat maakt het voor de PVV bijna onmogelijk om personeel van onbesproken gedrag te werven. Nette mensen zijn bang voor gorilla's en gaan liever een blokje om dan het risico te lopen om door zo'n pitbull te worden gebeten. Alleen door zijn partij open te stellen voor de inbreng van dat deel van de eigen achterban dat wel voor het PVV-schap durft uit te komen en het volle daglicht durft te doorstaan (de lijn van Hero Brinkman dus, die de PVV via de mogelijkheid van lidmaatschap wil 'democratiseren' om minder afhankelijk van de onvervangbare leider te zijn), valt die vicieuze cirkel te doorbreken. Tegelijk (en daarin heeft Martin Bosma het grootste theoretische gelijk van de wereld) is dit de grootste fout die Geert kan maken, want dan verliest hij de controle over zijn beweging en is de PVV uitgeleverd aan de nuttige idioten die zich dan aandienen. Vandaar dat de PVV slechts invloed kan uitoefenen als spookverschijning. Dat Geert geen fout kan doen is voor zijn eigen aanhang zijn grootste kracht, maar voor de rest van Nederland zijn grootste manco. Dat maakt Geert Wilders - de gevangene van zijn eigen mythe - eenzamer dan ooit. Daarom zeg ik het nogmaals: de PVV is gedoemd een éénmanspartij te blijven. En dan kun je wel anderhalf miljoen stemmen halen, maar dat is uiteindelijk niet veel.