Frustratie te groot bij links

Trouw-commentator Lex Oomkes vliegt vandaag hard uit de linker buitenbocht. De komst van het kabinet DDS-I zou het gevolg zijn van "bizar toeval", het gevolg van de inspanningen van een "zelfbenoemde meerderheid".

De linkse druiven zijn zuur, zoveel mogelijk duidelijk zijn. Begrijpelijk natuurlijk, vooral in het geval van Trouw. Die krant voerder immers de afgelopen jaren fanatiek campagne voor een cordon sanitaire tegen de partij van Geert Wilders. Het doel was om op die manier het politieke primaat permanent bij centrumlinks te parkeren, zodat tot in eeuwigheid van dagen zou kunnen worden doorgepolderd onder de bezielende leiding van Trouw-favoriet Doekle Terpstra. Om dat heilig doel te bereiken, werd vooral het CDA uitgebreid bestookt. Om diezelfde partij nu een pact te zien sluiten met de VVD om nota bene met steun van de PVV een rechts regeerakkoord te gaan uitvoeren, zal de redacteuren van de linkschristelijke krant ongetwijfeld gek maken van woede.

In zijn frustratie ziet Oomkes nu blijkbaar zelfs de feiten niet meer voor wat ze zijn. De komst van dit voor de Nederlandse verhoudingen unieke minderheidskabinet-met-gedoogsteun is geen "bizar toeval" maar een ontwikkeling waarvan de voortekenen al maanden, zo niet jaren zichtbaar waren. De intellectuele eigenaar van de Deense variant is - ere wie ere toekomt - Elsevier-commentator Syp Wynia, die er enkele jaren geleden al voorspellende beschouwingen aan wijdde. De Dagelijkse Standaard pleit al sinds de lancering van de site begin vorig jaar voor dezelfde variant. Geert Wilders gaf begin dit jaar aan er open voor te staan, en Mark Rutte deed hetzelfde - nota bene op deze website - in wat uiteindelijk met voorsprong het meest betekenisvolle vraaggesprek van de campagne zou blijken. Dus hoezo bizar toeval? Deze optie hing al geruime tijd boven de politieke markt. Heeft Oomkes daar dan helemaal niets van meegekregen?

Nog vreemder is zijn verwijzing naar een "zelfbenoemde meerderheid". Zelfbenoemd is in ons land alleen de polderelite waarover hij met zoveel bewondering schrijft. De drie partijen die vandaag zitten te onderhandelen over de vorming van een rechts kabinet hebben hun plek aan tafel te danken aan de kiezers die hen in juni een meerderheid van de Kamerzetels toebedeelden. In de nazit van die verkiezingen was iedereen het er over eens dat de uitslag duidde op een verschuiving naar rechts. Rechts heeft de verkiezingen gewonnen. Rechts gaat nu regeren. Zo eenvoudig kan het zijn - althans, in een gezond functionerende democratie.