De Europese Unie is akkoord met de nieuwe begroting van Italië. Daar waar het begrotingstekort eerst nog zo'n 2,4% was daar is deze in de nieuwe plannen verlaagd naar 2,04%. De Italiaanse schuld is sinds 2007 opgelopen van 99,8% van het Bruto Nationaal Inkomen (BNI) naar 131% op dit moment. Zoiets is natuurlijk onverstandig en de Italianen hebben hun schulden veel te hoog laten oplopen in tijden van economische groei, maar Rome deed het toch. De vraag is dan ook waarom. In ieder geval besloot de Europese Unie in het kader van stabiliteitsafspraken om een strafprocedure te beginnen, maar daar komt Brussel op terug en hijst nu dus de witte vlag. Een overwinning voor het Italië van Salvini, maar een domper voor de financiële stabiliteit van de EU.
En Brussel kon natuurlijk ook niet anders. De Italianen willen een gelijke behandeling en zo lang Macron en de Fransen blijven lenen zou het hypocriet lijken wanneer Brussel enkel de Italianen achter de broek aan zit. Voor tegenstanders van de Europese Unie lijkt hiermee een volgende stap gezet richting de ineenstorting van het Europese financiële systeem. De schulden blijven in het zuiden oplopen en met stijgende rentes en een afkoelende wereldeconomie gaan Spanje, Italië en Griekenland weer pijn gaan voelen. Maar die pijn kan vervolgens worden afgewenteld, onder reden van de stabiliteit van de EU op de rijkere landen. Lees: Nederland. Gelukkig voor Brussel heeft Nederland onder Rutte I en II relatief sober beleid gevoerd. Uitknijpen van de burgers hier omwille van het europroject blijft dan ook mogelijk.
In 2007 stonden we er écht héél erg goed voor. Toen was de Nederlandse schuld slechts 42% van het BNI. Daarmee waren we in de dure crisisjaren verzekerd van enige speelruimte om geld te lenen en het verzachten van de pijn. Dat deed de regering Rutte I dan ook. In 2014 bereikte de schuld een hoogtepunt van 68%. Dat was hoger dan het Europese stabiliteitspact voorschreef en de afgelopen jaren werd de staatsschuld weer kleiner. Dit kwam natuurlijk doordat de economie flink groeide en de schulden dus relatief gezien minder groot werden. Immers wordt het schuldenpercentage gecontrasteerd met het BNI dat variabel is en kan dalen tijdens een recessie.
De Italianen is het in ieder geval gelukt om de strafprocedure vanuit Brussel te ontwijken, maar of de Italianen de gevolgen van hun roekeloze financieel beleid op een termijn van twee a drie jaar zullen gaan voelen blijft de vraag. Ik gok er op van wel. En met de Italianen zo ook de Nederlanders. In ieder geval toont het hijsen van de witte vlag wederom aan dat de Europese Unie nauwelijks in staat is om überhaupt een financiële unie te smeden.