"Duitslands grootste EU-nachtmerrie wordt werkelijkheid"

De Zuidelijke staten hebben het voor het zeggen, Duitsland betaalt zich blut.

Een buitengewoon interessant artikel op de website van de Daily Telegraph over Duitslands EU-nachtmerrie die in razendsnel tempo werkelijkheid aan het worden is.

It’s Germany’s worst nightmare. Increasingly isolated, ganged up on, and even hated by much of southern Europe, it is fast losing the argument over the future of the euro.

Even the Governor of the Bank of England, Mark Carney, has been at it. This week he joined in the German bashing with a full-frontal attack on Berlin’s austerity agenda. And it’s causing confusion, dismay and resentment in equal measure in this most stable, disciplined and civilised of nations.

De columnist, Jeremy Warner, legt vervolgens uit dat Duitsland in den beginne eigenlijk tegen het europroject was, maar zich gedwongen voelde om toch mee te doen, niet in de laatste plaats omdat andere Europese landen zich zorgen maakten over een verenigd, sterk Duitsland en dachten dat dit land op die manier (eigenlijk vooral via de Europese Unie zelf) onder controle gehouden kon worden.

Hoewel Duitsers bang waren dat met name een muntunie uiteindelijk zou resulteren in een transferunie (van noord naar zuid) gingen ze er tóch mee akkoord. Ook zij hebben namelijk nog altijd last van een Tweede Wereldoorlog-trauma. Op de één of andere manieren vertrouwen ze zichzelf niet écht met macht.

Het was voor de Duitsers dan alleen wel van belang om genoeg obstakels in de weg van een transferunie te leggen. Ze deden er alles aan om te voorkomen dat het zuiden het voor het zeggen zou krijgen en dat zij, Duitsers, alleen maar ieder jaar weer geld naar het zuiden konden overmaken.

We kunnen nu, na de zege van Syriza in Griekenland en de opkomst van Podemos in Spanje, concluderen dat het feitelijk Duitse project gefaald heeft. Warner concludeert:

Germany as much as Greece - virtually the whole of Europe, managed to deceive itself when the euro was formed. Everyone feels bruised and wronged by the experience. To blame disciplinarian Germans is as pointless as profligate Greeks. It is half-formed monetary union which is the problem, not the wicked Germans, and it has proved a catastrophe for all involved. The more important question now is whether unwinding it would be an even greater one, or whether something more durable might be salvaged from the wreckage. The geo-political stakes are as important as the economic ones. If Greece is thrown to the wolves, what does that mean for a country with a history of military coups? What does it mean for democracy, and for Europe's already ineffectual role as a buttress against Putin's imperial ambitions? Germany has some big decisions to make.

Dit is de vraag die onze oosterburen de komende maanden moeten beantwoorden: willen ze de EU en de euro ten koste van alles behouden of maken ze zich uiteindelijk toch sterk voor de eigen portemonnee? De tijd waarin ze de middenweg konden bewandelen is niet meer. Het is nu kiezen of delen.