Dichtgeknoopt

A well-tied tie is the first serious step in life.

In Victoriaans Engeland werden zelfs tafelpoten voorzien van gordijntjes om maar niet de suggestie van ontblote benen te wekken. Aldus Frances Trollope, een soort Germaine Greer van de negentiende eeuw. Er is helaas geen bewijs voor haar uitspraak. Wat jammer is, want het radicaal taboeïseren van naaktheid heeft zijn voordelen. Het stelt ons in staat te poneren dat u zonder das naakt bent. En dat we het dus even over dassen moeten hebben.

Laat ik kort iets zeggen over het materiaal waarvan een das gemaakt moet zijn. U heeft de bijzonder ruimhartige keuze uit maar liefst drie stoffen. Zelden was er zoveel bewegingsvrijheid. Een das is namelijk gemaakt van zijde, katoen of wol. Ik weet niet precies wat polyester is, maar wel dat we er lijkzakken mee maken. Zijden dassen verdienen de voorkeur, liefst een seven-fold, een ongevoerde das vervaardigd uit een stuk zijde. Het is een kunststuk dat asymmetrisch wordt gevouwen (drie vouwen aan de ene, vier aan de andere kant) om uiteindelijk perfect symmetrisch te eindigen. Wijlen professor Pim droeg seven-folds. 

Dat gezegd hebbende: snel door naar de knoop. Want zodra we het over de kleding van Fortuyn hebben, zijn er allerhande makelaars die een knots van een knoop strikken, want 'dat had Pim ook'. Niet doen. Hoewel het natuurlijk sympathiek is, niet in de laatste plaats omdat u zelf uw das strikt. Dassen strikken is namelijk een ritueel dat u zelf doet, tenzij u Downton Abbey-personeel heeft. Waarmee ik wil zeggen, dat er maar één gepaste reactie is wanneer u iemand met een voorgeknoopte das tegemoet treedt: "Ik wil graag een Big Mac-menu." Dat geldt overigens ook voor de vlinderdas; dat kunnen uw kundige handen best zelf.

Maar wat voor knoop verdient nu de voorkeur? Wel, zelf heb ik een voorkeur voor de Rule Brittannia. Niet alleen vanwege de ronkende naam, maar omdat de four-in-hand zoals-ie ook wordt genoemd, een simpele, licht asymmetrische knoop is die bij bijna elke boord past. Voorts hebben we ook de Windsor en de halve Windsor (er is niet zoiets als een dubbele Windsor, tenzij we de Duke & Duchess of stapelen); een tikje saaie das, maar die goed geknoopt wel perfect symmetrisch is. Leukere knoperijen vinden we bij de grootmoeder van de Duke of Windsor; Queen Victoria. Zij gaf haar naam aan de 'Victoria knot', eigenlijk een dubbele four-in-hand. Ook die das kent u van televee, want de markante strafpleiter Theo Hiddema tooit zich er graag mee. Wederom blijkt het leven simpel: een four-in-hand, of een variatie daarop - de Victoria knot, valt aan te raden. 

Misschien bent u bang voor zoveel kuisheid, zo weinig borsthaar, zoveel dichtgeknooptheid. Treurt niet, want net als in de donkere vertrekken van Victoriaans Engeland heeft een stijlvolle allesbedekker als de das onvoorziene gevolgen. Wat is er immers opwindender dan begerig aan uw das meegesleurd te worden?