De ondergang van het Avondland
'Er is voor de man eigenlijk geen hoop.' Zo kopt de vk-column van Max Pam gisteren. De column is het product van een man die zijn cultuur ten onder ziet gaan en erbij zit te kijken met koffie en stroopwafels.
Ik ben het helemaal met Pams analyse eens. Vrouwen hebben het vandaag de dag fantastisch voor elkaar:
Enerzijds kunnen zij als standaardreactie gewoon blijven klagen over het glazen plafond, anderzijds zijn zij de man al in veel opzichten de baas. Het lijkt mij heerlijk om als vrouw naar je werk te gaan, waar de mannen de deur voor je open houden, je jas aannemen en ook nog de lunch voor je betalen.
Helemaal correct. De vrouwenemancipatie heeft dusdanige verschuivingen teweeg gebracht, dat de machtsbalans op alle fronten is doorgeslagen ten gunste van alles wat vrouwelijk is. Van oudsher was de vrouw de baas in het huiselijke domein; de man in de buitenwereld. Tegenwoordig is de vrouw overal de baas.
Maar wat moet de man nu? Het antwoord van Pam is zorgwekkend:
Is er nog hoop voor de man?
Weinig, maar ik zie een paar lichtpuntjes. Ten eerste blijkt dat het roken onder vrouwen nog altijd toeneemt. Dat betekent dat vrouwen gevoeliger worden voor longkanker en andere ziekten. Daarnaast heeft een onderzoek van de VU aangetoond dat criminaliteit onder meisjes ernstig is gestegen. ... Overigens is in deze groep meisjes ook een toename van risicovol seksueel gedrag vastgesteld.
Wat is dit voor waardeloze attitude? Is de enige redding van de man de zelfvernietiging van de vrouw?
Voor de toekomst is dit weinig hoopvol. Zoals een groot denker al schreef: cultuur is een mannenproduct. Doordat de man zich losrukt uit de dagelijkse voortgang van het leven - in de eerste plaats om het te beschermen - is hij in staat tot grootse daden. Mannen bouwden gotische kathedralen, mannen voeren naar Amerika, mannen schreven een kritiek van de zuivere rede. Vrouwen kon dit alles niet zoveel interesseren. Zolang zij en hun kroost onder prettige omstandigheden konden leven, was het al gauw goed. Het verband tussen feminisering van een cultuur en de ondergang daarvan is dan ook vele malen gesignaleerd.
Zolang wereldvrede een utopie is, is het voor ons eigen voortbestaan noodzakelijk dat we de vitaliteit hebben om voor onszelf op te komen. Dat begint met het vinden van nieuwe mogelijkheden in een samenleving in beweging. Mannen die bij de pakken neer gaan zitten of wachten tot de vijand zichzelf om zeep helpt, zijn het begin van het einde.
Ga verder met lezen
Dit vind je misschien ook leuk
Laat mensen jouw mening weten
