Dat beweert de Volkskrant.
Deze krant heeft
een recensie gepubliceerd van de post-mortum CD van Amy Winehouse. Blijkbaar is het echt wel een prima CD... zeker in vergelijking met andere CD's die na het overlijden van een artiest zijn verschenen:
Lioness: Hidden Treasures is een zeer beluisterenswaardige plaat geworden met enkele nummers die tot het beste uit Winehouse veel te korte carrière kunnen worden gerekend, maar zo goed als Frank (2003) en Back To Black (2006) is de plaat niet. Dat kon ook niet worden verwacht, dat het een 'restjes' plaat zou worden was onvermijdelijk. Maar postuum verschenen platen van bijvoorbeeld Jimi Hendrix, Michael Jackson en Tupac hebben bewezen dat het allemaal veel rampzaliger had kunnen uitpakken.
Voor fans van Winehouse dus wellicht een mooi kado, zeker zo met de kerst om de hoek.
Overigens is het natuurlijk ongelooflijk dat zo'n getalenteerde vrouw in vijf jaar tijd niet genoeg keer in de studio te vinden was om een echt volwaardig album te kunnen samenstellen. Nou hoefde ze niet elke dag om 08:00 uur in het kantoor te zitten om wat nummers op te nemen, maar twaalf nummers die met hangen en wurgen klaar gemaakt kunnen worden en op een plaat gezet? Dat is een wel heel magere score.