De minister-president is een solist
Minister Hennis staat met een openhartig interview in de Intermediair. Over haar baan, haar werkinstelling.. en premier Rutte. En laat haar nu over uitgerekend het laatste interessante dingen onthullen.
Of je het kritiek op de minister-president mag noemen, weet ik niet. Maar duidelijk is dat in het nieuwe nummer van de Intermediair minister Hennis van Defensie opmerkelijke zaken onthult over Rutte's werkwijze:
Het is oktober 2012. Mark Rutte belt en zegt: Jeanine, wil je minister worden. U zegt ?
[...] Ik nam op en zei grappend: Je bent in het nieuws!. Hij zei Ja, heb je even. Zou je onze nieuwe minister van Defensie willen worden? En ik zei Echt? En toen zei ik ja.
U heeft geen moment getwijfeld?
Nee, al overvalt het je wel enorm wanneer je die vraag krijgt. Het is alsof je net hebt gehoord dat je bent geslaagd, dat moment is een beetje onwerkelijk. Dat was dit ook.
[...]
Hoe moeilijk is [het om er daarna lang over te moeten zwijgen]?
Het was maar twee weken, grappig genoeg was het wel oké. Maar het is wel een heel rare periode omdat het allemaal nog niet publiek bekend is. Tot mijn stomme verbazing vertelde Mark (Rutte, red.) zelf bij Pauw & Witteman dat ik de minister van Defensie zou worden. Ik zat ernaar te kijken en dacht lekker dan, ik heb mijn omgeving nog niet eens geïnformeerd. Dat gebeurde allemaal een beetje spontaan.
Wat Hennis dus eigenlijk zegt, is dat Rutte veel te veel op z'n eigen eilandje zit. Hij communiceert slecht met z'n eigen mensen en neemt eigenhandig allerlei impulsieve beslissingen. Heel leuk voor Hennis dat zij een ministerpost in de wacht sleept, maar waarom overvalt dit haar? Waarom stoomt de VVD haar niet al jaren klaar voor zo'n topfunctie? Rutte doet maar wat, en hij doet het allemaal alleen. En waarom belt hij Hennis niet even vantevoren dat hij haar ministerschap publiekelijk bekend gaat maken? Een beetje met z'n team meedenkend leider zou dat doen.
Maar Rutte is een echte solist.
En dat is gevaarlijk. Want wanneer je teveel gaat soleren in de politiek, gaat het vroeg of laat een keer fout. Blijf jezelf omringen met adviseurs die als je klankbord kunnen fungeren, anders is er niemand om je te behoeden voor een fatale misstap. Geert Wilders, die zich na jaren te hebben geïsoleerd ineens de fout maakte op een podium "minder, minder, minder Marokkanen" te willen, kan erover meepraten. Plotsklaps stroomde zijn partij leeg. Of de PVV ooit nog de grootste partij wordt (in de peilingen of bij verkiezingen) is nu nog maar zeer de vraag.
Zo kan het ook Rutte vergaan. De man sloot min of meer eigenhandig het regeerakkoord met de PvdA waarbij hij alle kernpunten van de liberale partij inruilde voor nivelleren, meer Europa en windmolensubsidies. Blijkens de peilingen van de afgelopen twee jaar heeft dat hem ongeveer 20 zetels gekost. Het is echter wachten op de échte smakkerd van de minister-president. The big one waarmee hij ook meteen het einde van z'n carrière inluidt. Als Rutte zo blijft einzelgängen, komt dat moment vroeg of laat.
