De Kruistochten verklaard

“In de aloude strijd tussen de Islam en het Christendom waren de Kruistochten laat, gelimiteerd en van relatief korte duur. Jihad is aanwezig vanaf het allerprilste begin van de Islamitische historie – in geschriften, in het leven van Muhammad en in de acties van zijn kompanen en hun directe opvolgers.”

Deze quote van de wereldberoemde historicus Bernard Lewis is afkomstig uit zijn boek ‘The Crisis of Islam’ en zegt in de kern alles wat u moet weten over het verschil tussen de keerzijden van beide godsdiensten. Om dit vluchtige besef nog sneller om de nek te klemmen en over de kruin te ‘knokkelen’: oorlogvoerende christenen volgen hun lust; oorlogvoerende moslims volgen hun lust én hun religie.

Het is zinloos om het nog te hebben over feiten rondom de Kruistochten die iedereen uit z’n hoofd kent. Dat onschuldig bloed vergoten werd weten we; dat macht en corruptie aan tenminste één zijde van de wieg stonden, eveneens. Dat barbaarse taferelen hebben plaatsgevonden, wil ik u evenmin uit het hoofd praten. Ik wil het slechts hebben over twee zaken: aanleiding en geloofsbreuk.

De Islam kwam in de zevende eeuw op, waarna het gelijknamige Rijk binnen 80 jaar na de dood van Muhammad, strekte van de grens met China tot aan de Franse Pyreneeën. Veroverde gebieden als Spanje, Syrië, Palestina, Egypte en Noord-Afrika werden vóór de Islamitische veroveringen allen bevolkt door met name Christenen. Net als Portugal en grote delen van Zuid-Italië vielen ze plotsklaps binnen een gearabiseerd Islamitisch Rijk.

Een Christelijk tegenoffensief bleef bijna vierhonderd jaar uit, geheel volgens de laatste marcheerorders van de laatste profeet van hun godsdienst. Echter, mede dankzij de Kruistochten, werd de (anders onvermijdelijke) Westelijke expansie van het Islamitische Rijk een halt toegeroepen. De Kruistochten waren dan ook – naast de jacht op Jerusalem – een antwoord op de Islamitische Jihad.

Waar staan we vandaag? Kruistochten kennen we niet meer. Jihad spreekt in de Islamitische wereld echter nog steeds danig tot de verbeelding. Dat kan ook niet anders, want het komt rechtstreeks uit de leer van Muhammad. Wie echter iets weet van het Christendom beseft zich dat een Kruistocht of anderszins “Heilige Oorlog” net zo ver van de leer van Jezus afstaat als een poolparty te huize Hefner. Het is derhalve een misvatting te veronderstellen dat het Christendom en de Islam van nature even gewelddadig zijn. Mensen echter, zijn in potentie overal even gewelddadig.

Natuurlijk, als de mens het echt op de heupen heeft kan hij moeiteloos het boek ‘Nijntje Vliegt’ vakkundig “herinterpreteren” tot een handboek voor kamikazes. Maar dat is wederom de lust van de mens die dit mogelijk maakt. Men kan niet de gemakkelijkste weg kiezen en het boek de schuld geven, slechts omdat de mens er zo sluw mee weet te manipuleren. Maar (en dit is een grote maar) evenzogoed geldt dat de fundamentele plek die het begrip Jihad in de Quran opeist, niet is weg te relativeren door goedbedoelde pogingen tot pacificatie. Anders gezegd: de woorden van Jezus, die de christen tot een verregaande vorm van pacifisme dwingen, kunnen niet zomaar van tafel worden geveegd omdat specifieke historische figuren erin slaagden, ondanks deze teksten, een oorlog in Gods Naam op touw te zetten.

De man en de godsdienst moeten te allen tijde gescheiden worden, totdat blijkt dat zij onmiskenbaar overeenkomen. Dat wil zeggen: tot zichtbaar is dat de daad de doctrine volgt. Hoewel het vaak complex kan zijn dit criterium te behalen, kunnen we stellen dat deze in elk geval niet volgt uit het wegstrippen van context. Het volle spectrum van relevante geschriften zal de revue moeten passeren voordat de laatste marcheerorders voor de religieuzen in steen kunnen worden gebeiteld. 

Hoe hypocriet is het om vervolgens te eindigen met twee verzen! Ware het niet dat ik van mening ben dat onderstaande verzen de lading dekken aangaande de laatste marcheerorders van beide leermeesters. In het geval van de Bijbel zijn deze samen te vatten in tien woorden: “Houd van uw vijand en bid voor wie u vervolgen.” – Jezus Christus, de Bergrede. Voor de Islam geeft Allah de laatste marcheerorders: “Mohammed is de boodschapper van Allah. En zij, die met hem zijn, zijn hard tegen de ongelovigen en zachtmoedig onder elkander.” Quran, Al Fath, Ayah 29.