Jan Roos had deze week op social media een aanvaring met wetenschappers, die hem uitmaakten voor "extreem-rechts". In zijn column vertelt Jan er met stijgende verbazing over. Hij stelt daarbij enkele indringende retorische vragen: "Is de geschiedenis dan in zulk hard beton gegoten dat zelfs een vraag als aanval wordt gezien op de “waarheid”?"
Ik heb een een vraag. Een steen in de vijver, heet zoiets. Ik stelde op Twitter de vraag hoe het toch komt dat die extreem-rechtse nazi's zoveel van die linkse termen gebruikten. Zo waren ze tegen het kapitalisme, voor arbeiders en vooral voor het socialisme. Ze noemden zich toch niet voor niks nazi's, wat de afkorting is van nationaal-socialisten, me dunkt.
https://twitter.com/LavieJanRoos/status/1014157807896100865
Nou, dat was niet vragen om een antwoord, maar vragen om ellende. In rotten van vijf sloten wetenschappers van allerlei richtingen, tot en met sterrenkunde aan toe, zich aan om mij eens goed de waarheid te vertellen.
Niet de waarheid op mijn vraag overigens. Maar wel de waarheid over mij. Naast termen als dom, laag, fout en slecht mens stelden deze geleerden mij telkens de vraag waarom ik toch die vraag stel. En dat het stellen van die vraag alleen maar bedoeld was om te polariseren. Dat die vraag al fout was. Een hele domme vraag. Die het mij aan de verkeerde kant van de geschiedenis plaatste.
Natuurlijk kwamen daar de bekende linkse strontvliegen op af. Joshua Livestro, Hans Laroes, Erik van Muiswinkel, Leo Lucassen stonden in de rij om mij te vertellen dat ik gewoon zelf een nazi ben. Met de golf diarree kwamen natuurlijk ook de luchtfietsers van Jalta.nl en Joop.nl mee. Want als links zich weer eens ontzettend voor gek kan zetten staan zij meestal vooraan in de rij. Dit keer waren ze iets trager, maar ze waren er. Op de beide opiniesites werd gemeld dat ik, net zoals wel meer extreem-rechtse mensen, stel dat de nazi's links waren en dat dat natuurlijk kwaadaardige geschiedkundige onzin is. Dat deed ik niet, ik stelde een vraag.
De reacties van de usual suspects zag ik immers van een kilometer of tien aankomen. Maar wat mij nog het meeste opviel: de agressieve en gesloten houding van de wetenschappers. Hoe kan je, als je beroep het bestuderen van bepaalde onderwerpen is, een vragensteller zo beschimpen? Het is toch hun vak om in ieder geval een beetje je best te doen om een antwoord te formuleren? Is de geschiedenis dan in zulk hard beton gegoten dat zelfs een vraag als aanval wordt gezien op de “waarheid”? En als er maar één waarheid is, waarom noemen dan zoveel wetenschappers zich progressief? Welke progressie is er te boeken als iets vragen als fout wordt gezien. Hoeveel wetenschappers zijn in de oudheid niet vermoord voor het bedenken van nieuwe inzichten of alleen al het stellen van bepaalde vragen?
Als alle wetenschap in ons land gepolitiseerd is hebben we een enorm probleem, want dan is enige vooruitgang onmogelijk geworden.