CO2-uitstoot neemt wereldwijd weer toe

De EU was een 'success story'. Zij heeft een belangrijke bijdrage geleverd aan het behoud van de vrede in Europa, dat vóór die tijd door bloedige oorlogen werd geteisterd. Dat is inmiddels zó vanzelfsprekend geworden, dat niemand zich meer realiseert dat dit voor een belangrijk deel op het conto van de EU dient te worden geschreven. Ook de gemeenschappelijke binnenmarkt – voor Nederland van vitaal belang! – is een succes.

Maar de laatste decennia heeft de EU een minder gelukkige hand gehad met haar ambitieuze projecten. De muntunie (euro) maakte een goede start, maar daar is nu met Griekenland en andere zwakke Europese broeders de klad in gekomen. En het in 2000 met veel fanfare aangekondigde plan om van Europa in tien jaar tijd de sterkste sociale markteconomie van de wereld te maken is roemloos ten onder gegaan. Ik betwijfel zelfs of er nog veel lezers zijn die zich dat intiatief zullen herinneren.

Dan is er nog het Europese CO2-emissiehandelssyteem (ETS) dat beoogt een bijdrage te leveren aan de vermindering van de uitstoot van CO2. Dit is de belangrijkste pijler van het EU-klimaatbeleid om de verschikkelijke door de mens veroorzaakte opwarming van de aarde (die maar steeds niet wil komen) af te remmen.

Vooropgesteld zij dat zowel de protagonisten als antagonisten van de menselijke broeikashypothese (AGW=Anthropogenic Global Warming) – zij het om verschillende redenen – het er over eens zijn dat het huidige systeem geen enkel aantoonbaar effect op het klimaat zal hebben. Maar los daarvan blijkt het systeem ook niet of nauwelijks van invloed op de wereldwijde uitstoot van CO2. Toen de wereldeconomie in de financiële crisis raakte, leek het er even op dat de reductie van de CO2-uitstoot ging lukken. Maar de recente cijfers laten weer een sterke stijging zien.

Het IEA meldt daarover:

Energy-related carbon-dioxide (CO2) emissions in 2010 were the highest in history, according to the latest estimates by the International Energy Agency (IEA). After a dip in 2009 caused by the global financial crisis, emissions are estimated to have climbed to a record 30.6 Gigatonnes (Gt), a 5% jump from the previous record year in 2008, when levels reached 29.3 Gt. In addition, the IEA has estimated that 80% of projected emissions from the power sector in 2020 are already locked in, as they will come from power plants that are currently in place or under construction today. “This significant increase in CO2 emissions and the locking in of future emissions due to infrastructure investments represent a serious setback to our hopes of limiting the global rise in temperature to no more than 2ºC,” said Dr Fatih Birol, Chief Economist at the IEA who oversees the annual World Energy Outlook, the Agency’s flagship publication.

Global leaders agreed a target of limiting temperature increase to 2°C at the UN climate change talks in Cancun in 2010. For this goal to be achieved, the long-term concentration of greenhouse gases in the atmosphere must be limited to around 450 parts per million of CO2-equivalent, only a 5% increase compared to an estimated 430 parts per million in 2000.

The IEA’s 2010 World Energy Outlook set out the 450 Scenario, an energy pathway consistent with achieving this goal, based on the emissions targets countries have agreed to reach by 2020. For this pathway to be achieved, global energy-related emissions in 2020 must not be greater than 32 Gt.This means that over the next ten years, emissions must rise less in total than they did between 2009 and 2010. “Our latest estimates are another wake-up call,” said Dr Birol. “The world has edged incredibly close to the level of emissions that should not be reached until 2020 if the 2ºC target is to be attained.

Given the shrinking room for manœuvre in 2020, unless bold and decisive decisions are made very soon, it will be extremely challenging to succeed in achieving this global goal agreed in Cancun.”

Lees verder hier.

Maar in Cancun zijn geen afspraken gemaakt over hoe dat doel dient te worden bereikt. En het ziet er niet naar uit dat die er ooit komen. Beleid zonder instrumenten is een slag in de lucht. In dat geval blijft het bij holle frasen. Vanuit klimaatsceptisch gezichtspunt is dat overigens maar gelukkig ook. Maar het is natuurlijk sneu voor al die mensen die vurig hadden gehoopt dat dit de eerste stap zou zijn op weg naar een wereldwijde ecosocialistiche heilstaat. Het heeft echter niet zo mogen zijn.

Vroeger was het IEA een serieuze club, die nuchtere energiecijfers produceerde zonder zedepreken over klimaat. De laatste tijd heeft het zich echter aan de klimaathype geconformeerd en zijn agenda en taalgebruik navenant aangepast. Ik schreef het al eerder: klimaat maakt meer kapot dan je lief is.

PS,

De DDS-site biedt sinds kort ook de mogelijkheid om snel de 'postings' van individuele auteurs terug te zoeken. Mijn bijdragen zijn hier te vinden: