Beter ten halve gekeerd dan ten hele gedwaald

Krapuul, het (inter)nationaal socialistische riool van het internet. "The fascists of the future will be the anti-fascists." Deze uitspraak doet onmiddellijk denken aan de Krapuul-fans, die zich als een soort orwelliaanse gedachtepolitie, als zelfbenoemde antifascistenbrigade, gewapend met de report-for-spam-knop, langs allerlei hen onwelgevallige Twitter-accounts bewegen om hun politieke tegenstanders zo snel mogelijk de mond te snoeren. Voor Krapuul - het blog dat staat te juichen wanneer politici met een andere mening dan de hunne vervolgd worden - zou eenzelfde behandeling misschien rechtvaardig voelen.

Dit artikel is dan ook geen verdediging van Krapuul of haar fans - tuig van de richel - maar een verdediging van de vrijheid van meningsuiting. Voor iedereen. Als we willen dat vrijheid van meningsuiting aan onze kant van het politieke spectrum geldt, dan moet die ook aan de andere kant gelden.

Helaas hebben de redactieleden van ThePostOnline dit niet begrepen, getuige hun oproep van gistermiddag aan politici om aangifte te doen tegen het links-extremistische haatblog Krapuul. Sterker nog, ze lijken dezelfde moraal geaccepteerd te hebben als de welvaartshatende zelfkant van het internet, namelijk dat de verspreiders van “ontoelaatbare meningen” zich daarvoor bij de rechter hebben te verantwoorden.

ThePostOnline reageerde op een gewraakt stuk van Krapuul waarin Zijne Excellentie Asscher vergeleken wordt met de kopstukken van het Derde Rijk. Volgens ThePostOnline is er geen duidelijkere definitie van haatzaaien voorhanden dan het vergelijken van politici met topnazi’s. Als we de definitie van haatzaaien in het wetboek van strafrecht erbij halen, slaat deze uitspraak echter als een tang op een varken.

We spreken van haatzaaien wanneer je iemand aanvalt op zijn of haar ras, geloof, levensovertuiging, geslacht, geaardheid of enige vorm van handicap. Asscher wordt in het betreffende stukje op Krapuul aangevallen op zijn beleid, en tenzij je lidmaatschap van de PvdA als een handicap ziet, valt dit niet onder de definitie van haatzaaien. Het zou nog kunnen dat Krapuul zich schuldig maakt aan laster, en laat er geen misverstand over bestaan dat minister Asscher uiteraard het volste recht heeft om daar aangifte van te doen. Maar dan nog, als het maken van een nazi-vergelijking laster zou zijn, hoeveel laster gaat er dan wel niet rond op het internet? Dan kunnen we meteen heel Twitter wel opdoeken.

ThePostOnline roept met haar voorgestelde begrenzing van het vrije woord enkel vragen op. Als nazi-vergelijkingen te ver gaan, mogen vergelijkingen met communisten dan nog wel? Zullen ze straks voorstellen dat de Europese Commissie iedereen voor het gerecht dient te dagen die de term 'EUSSR' gebruikt?

Maar dit is niet het enige wat er schort aan het betoog van ThePostOnline. De redactie vindt dat politici, de verkozen bewakers van de rechtsstaat, zich zouden moeten verzetten tegen de schofferingen van Krapuul. Sinds wanneer zouden politici zich als een soort fatsoenspolitie over het internet moeten buigen om het van beledigende uitingen te zuiveren? Bovendien dient iedereen in een rechtsstaat gelijk behandeld te worden, en het beledigen van een politicus zou niet zwaarder moeten wegen dan het schofferen van een gewone burger. Misschien moet het beledigen van politici zelfs lichter wegen. Politici zijn namelijk degenen die het dichtste bij de macht zitten. En hoe smakeloos, laag bij de grond, en waanzinnig het ook is om Lodewijk Asscher met Heydrich te vergelijken, onfatsoen is gelukkig nog altijd niet strafbaar.

Het is van de zotte dat in Nederland een cartoonist opgepakt wordt vanwege beledigende cartoons. Het is ongelofelijk dat er iemand vervolgd wordt om een domme opmerking over Arabieren in een documentaire. Het is de wereld op z’n kop dat een politicus vervolgd werd vanwege zijn mening en standpunten.

Dat cartoonist Gregorius Nekschot ’s nachts van zijn bed gelicht werd, kan nooit een rechtvaardiging zijn om de hoofdredacteur van Krapuul dan maar hetzelfde toe te wensen. Two wrongs don’t make a right. De frustratie die heerst bij rechts Nederland vanwege de processen tegen Nekschot en Wilders is terecht, maar censuur heeft nog nooit een eerlijk debat gewonnen. Deze processen waren geen ijkpunt, maar een verlies voor de rechtsstaat. Het feit dat ze niet geleid hebben tot een veroordeling, geeft aan dat we nog niet compleet verloren zijn.

Wij staan voor de vrijheid van meningsuiting die alleen wordt beperkt door smaad, laster, bedreiging en oproepen tot geweld. Niet door vage termen als "ontoelaatbaarheid" of "schofterigheid" die geen objectieve standaard kennen. Het streven zou moeten zijn om zulke schendingen van de vrije meningsuiting uit te bannen, in plaats van je pijlen op je politieke tegenstander te richten.