Beschaafde pensionado's bestaan ze nog?

Met het korten op de huidige pensioenen heeft de politiek een realistisch voorschot genomen op 1 van de grote maatschappelijke problemen nu en in de toekomst. Het geeft dan ook geen pas dat allerhande belangenbehartigers van pensionado's nu moord en brand schreeuwen.

Van de 600 pensoenfondsen die dit land telt heeft ruim de helft een probleem. Van twaalf pensioenfondsen zijn de problemen zelfs zo accuut dat hen niets anders rest dan het korten op de uitkeringen. Deze kortingen kunnen oplopen van 1 % tot 14 %. Een bittere, maar noodzakelijke pil voor velen, maar minister Donner (CDA) van Sociale Zaken kan niet anders dan nu ingrijpen. Niets doen betekent straks een nog zwaardere aanslag op de werkende generatie die toch al met argusogen moeten aanzien dat er voor hun straks minder rest dan voor de huidige gepensioneerden.

Uiteraard zijn de afkeurende reacties niet van de lucht. Ouderenbonden en 65-plussers duikelen over elkaar heen om kenbaar te maken dat het einde van de wereldse beschaving nu in zicht is als ze worden gekort op hun opgebouwde rechten. Is dat zo? Hoe zit het dan straks met de rechten van diegenen die nu werken en later ook nog iets van een pensioentje willen genieten? Daar hebben de huidige pensionado's kennelijk geen boodschap aan. Het echte beschavingsoffensief moet dan ook nog beginnen en daar pas geen egotripperij in van ouderen die zich aanstellen als verwende kinderen.

Zoals ik ook op Twitter.com betoogde werkt solidariteit twee kanten op. De houding van velen in dit land is er een van 'na mij de zondvloed' echter. Belangrijke notities zoals gemeenschapszin en naastenliefde zijn sinds de jaren zestig en zeventig van de vorige eeuw verloren gegaan. Partijen als D66, PvdA en de VVD die het individu als leitmotiv voor hun politieke handelen hebben gemaakt zijn mede verantwoordelijk voor de teloorgang van eerder genoemde heilzame notities. Het verwoestende emancipatiestreven echter van deze partijen en andere clubs heeft levens van mensen radikaal op de kop gezet met als gevolg dat waar eens betrokkenheid op de ander het credo was, nu eigenzucht en egoisme prevaleert en zijn honderdduizenden ook verslaat.

De meeste babyboomers zijn hier het ultieme visitekaartje van. Zij die nu afzwaaien en zij die zijn afgezwaaid willen geen millimeter wijken als het gaat om 'hun' opgebouwde rechten. Staan zij en hun belangenbehartigers stil bij diegenen die over pakweg 20/30 jaar ook nog van een redelijke oude dag willen genieten? Het komt geen eens bij ze op. Zou men zich daar wel bewust van zijn, dan zouden de reacties een stuk milder zijn. En dat zou weer getuigen van beschaving. Rotsvaste en waardevaste pensioenen bestaan niet meer. Het is goed dat te beseffen. Pensionado's die nu verongelijkt reageren, zouden zich de ogen uit de koppen moeten schamen.

De beschaving is aan zet. Een demissionaire CDA-minister van christelijke huize heeft hiertoe het initiatief genomen. Niets anders dan hulde voor deze rotsvaste en waardevaste houding!