Als 8-jarige verwijderden artsen de helft van haar brein. 20 jaar later doet ze dingen die men voor onmogelijk hield

Vijf dagen voor artsen de helft van haar brein verwijderden zong de 8-jarige Christina Santhouse het liedje "It's a Hard Knock Life" in een theatervoorstelling op haar basisschool.

Halverwege de voorstelling had ze een aanval. Ze viel op de grond, probeerde zich te herstellen... en krabbelde uiteindelijk overeind. Ongelooflijk genoeg deed ze daarna gewoon mee aan de voorstelling, samen met de andere kinderen.

Dat is het soort kind dat Christina 20 jaar geleden was: extravert, speels, spontaan, en geobsedeerd met sport, en dan al helemaal met voetbal.

Helaas vertelden dokters haar dat haar vele aanvallen het gevolg waren van een ernstige hersenziekte waren. De ziekte zou haar langzaam verlammen en daarna resulteren in haar dood. En dus moest ze geopereerd worden.

De man die haar opereerde heette Ben Carson: hij was een absolute expert en misschien wel de beste neurochirurg in de wereld. Nu doet hij mee aan de presidentsverkiezingen -- maar niemand zag dat toen aankomen. Tijdens de operatie nam hij even een break om snel met de ouders te spreken. Daarna ging hij weer aan het werk.

14 lange uren laten mochten Christina's ouders haar bezoeken. In de kamer aangekomen zag haar moeder dat het echt vreselijk was; de helft van Christina's brein was verwijderd, en ze lag aan allerlei apparaten. Ze kneep zachtjes in de hand van haar moeder, maar meer kon ze niet doen. De moeder vond het zo vreselijk om te zien dat ze terstond flauwviel.

Twintig jaar later leidt Christina echter een relatief mooi leven en doet ze dingen die niemand voor mogelijk hield op die bijzonder zware dag. De woont in haar eigen huis -- een woning met drie slaapkamers -- en woont samen met haar man, de liefde van haar leven.

Hoewel ze naar de operatie deels verlamd was besloot Christina dat dit haar er niet van zou weerhouden om haar doelen te bereiken. Ze ging uiteindelijk naar de universiteit waar ze met succes afstudeerde. En dat is niet alles: ze speelt zelfs weer sporten; tegenwoordig is bowlen haar grote hobby.

Haar grote geheim? Ze weigerde op te geven. Op een gegeven moment geloofde niemand meer in haar -- zelfs haar docenten niet -- maar zij ging gewoon stug door met leven én herstellen. Ze wilde niet slechts 'overleven,' maar een mooi leven leiden. En dat is haar gelukt.

Laat het een inspiratie zijn voor andere mensen die te kampen hebben met serieuze geestelijke of lichamelijke problemen. Je kunt veel verder komen dan je denkt als je gewoon doorzet -- elke dag weer.