Against All Odds!

Vanavond is het zover, de allerlaatste kans voor het Nederlands elftal. De Nederlandse spreuken, wijsheden en gezegdes kunnen weer van stal worden gehaald. Misschien houdt Nederland wel succesvol vast 'aan de laatste strohalm', en geraken ze 'met de hakken over de sloot' in de finale' doordat er 'een engeltje op de schouder/dwarslat zit'.

Een ding is zeker, zowel statistisch gezien als vanuit poetisch perspectief is het tegen alle kansen in. De bookmakers schatten de kansen voor Nederland nog kleiner in dan 7% voor als ze doorgaan. Een kans van 1:14 tegen over een kans dat Duitsland die maar liefst 96% zeker zijn.

Er ontbrak geluk, vorm, fysieke fitheid, een gezond moraal, punten, doelpunten en misschien ook kwaliteit. Daardoor is het vertrouwen praktisch nul, de benen zwaarder, het moraal nog lager en lijkt een kwartfinale nog verder weg dan ooit tevoren. Het vertrouwen van de coach ontbreekt in sommige spelers, zoals KJ Huntelaar en R. vd Vaart. Zowel het vertrouwen van het publiek alsmede het vertrouwen van de gehele wereld in een goede afloop ontbreekt.

Ik behoor tot het publiek die er niet meer in geloofd. Het scenario zoals het er nu ligt had ik al voor het toernooi gezegd, een regelrechte catastrophe en een totale ontnuchtering van het Nederlands publiek. Alleen met een balk voor je ogen zag je dit niet aankomen.

Against all odds. Het is menseigen om altijd je gelijk te krijgen, en dit liefst ook bevestigd te zien. Zelden zal iemand toegeven dat hij eigenlijk heel graag ongelijk krijgt. Voor mij is dit zo'n avond. Ik hoop dat mijn ongelijk bewaarheid word, dat ik er naast zat en dat het woord 'mirakel' voor het eerst terecht te monde wordt genomen door een commentator. Ik denk het niet, stiekem hoop ik het wel.

Ik hoop dat dit Nederlands als een phoenix ontwaakt uit zijn dood. Ik wil betoverd worden, door het mooie voetbal dat Nederland gewoonlijk speelt. Elk EK of WK komt de Nederlandse natuur bovendrijven, en spelen we 'de sterren letterlijk van de hemel'. Dit is allang geleden. De laatste keer was tijdens Marco van Basten tegen Italie en Frankrijk. Maar de mooie wedstrijden staan mij nog steeds op het netvlies gegrift, zoals de afslachting van Joegoslavie, Zuid-Korea en de andere monsteruitslagen op een WK.  Het is alweer lang geleden. Het WK was lelijk en degelijk, net zoals het EK zou zijn met Bertje van Marwijk.

Weg met de degelijkheid, volle glorie vol trots ten strijden trekken! Sneijder zie ik het doen, dat zie je aan zijn ogen. Huntelaar wilt, van Persie en van der Vaart ook. Unleash the beast, succes jongens!